γράφτηκε
στον Τοίχο
5.5.15
-
3
Comments
Του Γιάννη Λαζάρου
Διανύουμε την εποχή του Υπερεκτιμημένου Τίποτα. Ένα τίποτα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ένας συνασπισμός του τίποτα να το παίζει κυβέρνηση να συνδιαλέγεται με τους τίποτα της Ευρώπης για να αποδώσουν ένα τίποτα στην Ελλάδα. Μια χώρα τίποτα που περιμένει το τίποτα να επιβιώσει.
Ακόμη όμως και στην καθημερινότητά μας κυνηγάμε πλέον ένα τίποτα για να φθάσουμε στο τελειωτικό τίποτα όταν θα βλέπουμε τα ραπανάκια ανάποδα.
Ένας λαός μπήκε στην δίνη του τίποτα έχοντας μεγαλύτερη αγωνία αν ο Σάκης θα είναι Άξιος να Χεστεί, πώς ο Βαρουφάκης θα φτιάξει την χωρίστρα στο μαλλί του την επόμενη ημέρα για να κάνει μια τίποτα εμφάνιση στα ελληνικά τηλεοπτικά τίποτα, από το να ψάξει να βρει τρόπο να αναποδογυρίσει το τίποτα. Να δημιουργήσει τουλάχιστον ένα κάτι, ένα απειροελάχιστο κάτι.
Τέσσερις δεκαετίες όλες οι μηχανές του συστήματος δούλευαν για το τίποτα ή για να το πούμε πιο σωστά, σκοπός τους ήταν να υπερεκτιμηθεί το τίποτα. Ένα σύστημα φτιαγμένο από τους τίποτα με μόνο σκοπό το κέρδος άνευ δημιουργίας ήταν λογικό να φτάσει εδώ που έφτασε.
Είμαστε ακριβώς όπως το φαινόμενο Κιμ Καρντάσιαν. Ένα τίποτα με κώλο που απασχολεί καθημερινώς δισεκατομμύρια ανθρώπων για το τίποτα που προσφέρει. Δεν γυρνάμε την πλάτη μας στον κώλο, αλλά προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να αναδείξουμε τους κώλους της ρηχής ψυχής μας για να αποδείξουμε ότι είμαστε ένα τίποτα που όλοι κουβεντιάζουν γι'αυτό.
Έξι χρόνια όλος ο πλανήτης δεν γνωρίζει την Ελλάδα αλλά το τίποτα που κάνει η Ελλάδα. Δεν έχουμε προσφέρει τα τελευταία 40 χρόνια στον πλανήτη ως λαός, ούτε ένα κόκκο άμμου δημιουργίας. Κάνουμε τόσο ντόρο, όσο και τα σιλικονούχα κωλομέρια της Καρντάσιαν. Γινόμαστε θέαμα αυτολύπησης και ψευτομαγκιάς παράγοντας ένα τίποτα. Το τραγικό είναι ότι είμαστε περήφανοι για όλο το τίποτά μας.
Αυτές τις ημέρες οι τίποτα πολιτικοί της Ελλάδας διαπραγματεύονται με τους τίποτα δανειστές-εταίρους για να προσφέρουν ένα τίποτα σε μια χώρα που υπερεκτιμά την ανικανότητά της να δράσει. Να κουνηθεί, να δημιουργήσει, να κάνει κάτι αποδεικνύοντας ότι δεν ξόδεψε για το τίποτα τόσα χρόνια τζάμπα οξυγόνο.
"Οι άλλοι είναι καλύτεροι;" θα ρωτήσει μειδιάζοντας ο τίποτα. Οι άλλοι δεν ήταν ποτέ κάτι ξεχωριστό για να ανησυχούν που είναι ένα τίποτα. Αλλά εσύ, ρε τιποτένιε Έλληνα, που βάζεις ασπίδα την μοναδικότητα της χώρας σου είχες υποχρέωση να μην υπερεκτιμήσεις το τίποτα. Να ξεθάψεις εκείνα τα παραδείγματα που από το τίποτα έφτιαξαν την μοναδικότητα. Αλλά ο εγκέφαλος σου είναι ένα τεράστιο τίποτα που είναι αργά πλέον να βάλει μπροστά τα γρανάζια να σκεφτεί. Ο εγκέφαλος των τιποτένιων εργάζεται μόνο όταν μυθοποιεί το τίποτα και ονειρεύεται να γίνει ένα τίποτα για να θαυμαστεί από τους τίποτα.
Αυτό το βαρέλι είναι απύθμενο διότι στο βάθος δεν υπάρχει πάτος, αλλά τίποτα. Πέφτουμε με χίλια στην άβυσσο του τίποτα. Σαν το χρέος που φορτώθηκε για το τίποτα η Ελλάδα και θα συνεχίσει εις το διηνεκές να μεγαλώνει την χοάνη του τίποτα που μάς τραβά προς τα κάτω. Θα ξεχρεώνουμε με το τίποτα για ένα χρέος που εκ δημιουργίας του είναι ένα τίποτα.
Όμως το παράλληλο σύστημα που δημιούργησε την θεωρία της υπερεκτίμησης του τίποτα δεν είναι τόσο ηλίθιο όσο αυτοί που το θαυμάζουν. Οι αρχιτέκτονες του τίποτα μαζεύουν τα πάντα, εσύ χάνεις τα πάντα και χαίρεσαι που κατάφερες να είσαι μέρος του τίποτα.
Χτυπάς παλαμάκια στους τίποτα, αυτοί σου υπόσχονται μισθούς και χαρτονομίσματα με αντίκρισμα το τίποτα, να σε επιδοτούν για το τίποτα που δημιουργείς. Οι εξαιρέσεις έχουν παραδώσει τα όπλα διότι το τίποτα είναι ένας εχθρός αόρατος που δεν τον σκοτώνει ούτε βόμβα υδρογόνου. Δεν ματώνει το τίποτα, δεν πονάει το τίποτα, δεν πεθαίνει το τίποτα.
Πεθαίνουν όμως τα πάντα γύρω μας, γίνονται σκάλες να ανεβαίνουν τα τίποτα για να ομιλούν, να κυβερνούν, να τραγουδούν, να δημοσιογραφούν, να χορεύουν και να αυτοφωτογραφίζονται αυτοδοξαζόμενα για το τίποτα που έπραξαν στην ζωή τους. Για την πλήρη ανυπαρξία τους.
Καμία λύπηση για αυτούς τους νεκροθάφτες που ρίχνουν χώμα οι ίδιοι πάνω από τους λάκκους τους και τους λάκκους των παιδιών τους. Η πορεία τους ήταν από το τίποτα στην ανυπαρξία. Άξιοι των υπηρεσιών που προσέφεραν για την εξολόθρευση των Πάντων.-
3 σχόλια
Ευτυχώς, όμως, κ. Λαζάρου, το εύστοχο άρθρο σας δεν είναι ένα τίποτα .
Τίποτα το τίποτα
και τίποτα δε βγαίνει,
από το τίποτα
τι θες,να κάνεις Πολυξένη,
είδε κανείς το τίποτα
ν'ανοίγει δρόμο νέο,
το τίποτα είναι κενό,
και υποβολιμαίο.
Τίποτα ήτανε το χθες,
και τώρα τιποτένιο,
τι ποταπό θεούλη μου
να μοιάζει σμαραγδένιο!
Σαν ουρανός και έναστρος,
δείχνει το τιποτένιο,
κενόχωρος κενοξύγονος..και ΣΥΡΙζαφειρένιος
Διαπραγματεύονται!Τί διαπραγματεύονται?
Τί πλέον να διαπραγματευτείς?Τη ζωή μας?Μας τη ρημάξανε ήδη.Τα επόμενα βήματα είναι να κυκλοφορούμε στο δρόμο για ψωμί.Να αναζητούμε ψυχολογική υποστήριξη.Ξέρω ανθρώπους ισορροπημένους οι οποίοι τώρα βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάθλιψης.Και εμείς διαπραγματευόμαστε!!Κι άλλα μέτρα,το χρέος από 120% κάποτε πήγε στο 170% κάποτε,και τώρα πήγε στο 180%!Θα το πληρώσουμε εσύ κι εγώ,άλλος με το αίμα του,άλλος με τη ζωή του,άλλος με άλλες θυσίες.Και όλα ένα τίποτα,οι τιποτένιοι κυκλοφορούν ελεύθεροι κι ωραίοι,γίναμε κι εμείς τιποτένιοι μέσα στο τίποτα.Και το άκρον άωτον>>...αν ρωτήσεις το κόσμο,θέλετε ευρώ ή δραχμή πάση θυσία θα απαντήσουν ευρώ!Τόσο ανόητοι!Το είδα στην ελληνοφρένεια και φρίκαρα!Μα όταν τους έβαλαν το δίλημα ναι ευρώ αλλά με το τίμημα να δώσεις το νεφρό σου,εκεί κόλλησαν.!Αυτό ζητάει ο Σόιμπλε,και πολλά περισσότερα,το νεφρό σου,τη καρδιά σου,τη γυναίκα σου,τα παιδιά σου,το σπίτι σου,τη μάνα σου...
Δημοσίευση σχολίου