γράφτηκε
στον Τοίχο
23.3.17
-
0
Comments
Τρύφων Λιώτας
Πρόκειται για μια ελληνική ταινία μικρού μήκους με τίτλο Άσπρο Περιλαίμιο (White Collar, 2016, GR) η οποία έχει κερδίσει ήδη βραβεία στο εξωτερικό.
Συγκεκριμένα η ταινία απέσπασε ειδική μνεία σεναρίου στο Artfools Video Festival και το δεύτερο βραβείο ξένης ταινίας στο Sand Dune International Short Film Festival.
Η σκηνοθέτης είναι η Ναταλία Λαμπροπούλου και ο σεναριογράφος – παραγωγός ο Σωτήρης Πετρίδης.
Είναι μια απόδειξη ότι στην Ελλάδα της κρίσης συνεχίζεται να παράγεται πολιτισμός και τέχνη. Το ότι δεν το βλέπουμε οφείλεται πολύ απλά στο γεγονός ότι δεν προβάλλεται από πουθενά.
Αυτό δεν πρέπει να μας φαίνεται περίεργο γιατί ο πολιτισμός πάντοτε επιδρά τροποποιώντας και ανατρέποντας τις σταθερές του βίου: κράτος, θρησκεία και κοινωνία - αναλόγως βεβαίως με το βαθμό ένταξής του στις επιδιώξεις τους και της αξιοποιήσεώς του απ’ αυτές.
Είναι ο κριτής τους. Και φυσικά ούτε στο κράτος, ούτε στην κοινωνία αρέσει η κριτική.
Η ταινία και το μήνυμά της είναι σαφώς καλύτερα από τον πολυδιαφημισμένο «Αστακό», ο οποίος προβλήθηκε σε αίθουσες, τόνοι χαρτιού ξοδεύτηκαν σε κριτικές και διθυράμβους, κόστισε πολύ περισσότερο και θεοποίησε ηθοποιούς και σκηνοθέτες.
Και αναφέρω τον «Αστακό» γιατί υπάρχουν οι ομοιότητες της ελληνικής παραγωγής και σκηνοθεσίας καθώς και των σεναρίων επιστημονικής φαντασίας και δυστοπίας.
Σε ένα δυστοπικό μέλλον, όχι και τόσο διαφορετικό από τη σημερινή κοινωνία, οι πολίτες είναι διατεθειμένοι να κάνουν το οτιδήποτε για την εύρεση εργασίας. Συγκεκριμένα παίζουν ρωσική ρουλέτα για να κερδίσουν την πολυπόθητη θέση. Η μόνη διαφορά με τη σημερινή κοινωνία είναι στις σφαίρες.
Σήμερα το ρόλο των σφαιρών παίζουν οι αυτοκτονίες, η μεγάλη ανεργία, η μετανάστευση, η πείνα, η αδυναμία να δημιουργήσεις στα πιο δημιουργικά σου χρόνια νιώθοντας άχρηστος, η κατάθλιψη κοκ.
Όλα αυτά γίνονται, όπως και στην ταινία, στο όνομα του κέρδους και της «ανάπτυξης». Που για να έρθει πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί δηλαδή να υπάρχει ανεργία, φτωχοποίηση και εξαθλίωση μέσω χαμηλών ημερομίσθιων ώστε να προσελκυσθούν επενδυτές για να πάρει «μπρος» η οικονομία.
Τι είναι μερικοί θάνατοι μπροστά σε τέτοια μεγαλεία;
Δεν είναι κακό, τουναντίον, μερικές «σφαίρες» (αυτοκτονίες και μετανάστευση) δρουν θαυματουργά: μειώνουν την ανεργία…
Στο μόνο σημείο που υπάρχει διαφορά με τη σημερινή κοινωνία είναι οι θέσεις εργασίας: στο μέλλον παλεύουν για μια θέση σε τράπεζα αλλά στο παρόν οι σφαίρες πέφτουν για μια αξιοσέβαστη θέση σερβιτόρου, ντελιβερά ή το πολύ υπαλλήλου σε σουπερμάρκετ.
Η ιστοσελίδα της ταινίας εδώ.
Η ταινία εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου