Η Χώρα σε κρίσιμο σταυροδρόμι

γράφτηκε στον Τοίχο 5.3.15 - 2 Comments

Χωρίς να υποτιμώ καθόλου τις καλές προθέσεις του πρωθυπουργού και σχεδόν όλης της κυβέρνησης, χωρίς να παραγνωρίζω τη λαϊκή δίψα για λίγη «εθνική» αξιοπρέπεια, δεν μπορώ να αγνοήσω και την ατμόσφαιρα μιας συλλογικής αυταπάτης, ψευδαισθήσεων, υποκρισίας, αλληλοεξαπάτησης, εθελοτυφλίας και ομαδικής υστερίας

Του Αναγνώστη Λασκαράτου 

Η Ελλάδα είχε μετά τον εμφύλιο μια απόλυτα στρεβλή αντίληψη για τον πατριωτισμό. Την επέβαλε η Δεξιά που κουβαλούσε τις ενοχές του δωσιλογισμού, της λιποταξίας, της δειλίας, της ατομικής διάσωσης. Οι άνεμοι της κοινωνικής και πολιτικής αδράνειας διαιώνισαν την κατάσταση και την μετέφεραν ισχυρή μέχρι σήμερα. Το μοντέλο του φυγόστρατου και φοροφυγά υπερπατριώτη των γηπέδων έχει επιβληθεί. Το μίσος για τους γύρω λαούς, η συνωμοσιολογία και η κινδυνολογία, η μανιακή αναζήτηση εξωτερικών ενόχων και εσωτερικών εχθρών-πρακτόρων τους, η ιδεολογική κυριαρχία της κρατικής εθνικής Εκκλησίας, η πλαστογράφηση της Ιστορίας, ο αντιδυτικισμός, η απουσία κάθε αυτοκριτικής, η στρατικοποίηση και η θρησκειοποίηση της σχολικής εκπαίδευσης, ο ανορθολογισμός,ο κατά κανόνα ύποπτος και αγοραίος πατριωτισμός που καλύπτει την προσωπική διαφθορά σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, το χάιδεμα ανώριμων αυτιών είναι οι αιτίες, οι παράμετροι και τα χαρακτηριστικά αυτών των αντιλήψεων που δικαιώνουν απόλυτα τη γνωστή ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον για τον πατριωτισμό ως έσχατο καταφύγιο του παλιανθρώπου. 

Δυο ευτραφείς κύριοι, που δηλώνουν με κάθε ευκαιρία τον υπερχειλίζοντα πατριωτισμό τους, ηγούνται στα δυο καίρια ‘αρμόδια’ Υπουργεία-ευτυχώς γλύτωσε το τρίτο της Παιδείας και των «Θρησκευμάτων»- και είναι μαζί με την υπεραριστερά του κ.Λαφαζάνη, οι σημερινοί εκπρόσωποι, στον ένα ή στον άλλο βαθμό και μορφή, αυτής της κατάστασης μέσα στην κυβέρνηση. Κλασσική εθνικοφροσύνη, φιλορωσισμός, ανάκατα κατά περίπτωση με άρωμα εθνομπολσεβικισμού ή Ορθοδοξίας και με μια νοσταλγία ταξικής ή και εθνικής Επανάστασης, αναδύονται απειλητικά πλάϊ σε αγαθές κυβερνητικές προθέσεις και σε υπουργικά ονόματα αξιοπρεπή, πατριωτικά, ηθικά και ορθολογιστικά, που αναμφίβολα υπάρχουν στο νέο κυβερνητικό σχήμα. 

Ταυτόχρονα το νέο εθνικό αφήγημα ακμάζει. Η κακιά Γερμανία και οι σύμμαχοί της, ενάντια στην τίμια Ελλαδίτσα, ενάντια στα δυο παλληκάρια, στον καλό σύζυγο που κάθε μητέρα θα ήθελε για την κόρη της και στην καλτ ναρκισσευόμενη φιγούρα που την εκπροσωπούν σήμερα και ενάντια στον ευρωπαϊκό Νότο που βράζει (σύμφωνα με ευσεβείς πόθους που πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα). Αυτός ο μύθος τους χωράει σχεδόν όλους, τον συνομιλητή των Ρώσων συνομιλητών της Χ.Α. υπουργό, τον Αμβρόσιο της Βοστίτσας, τους ανανήψαντες δημοσιογραφικούς-επιχειρηματικούς Οίκους και τις θαυμάστριες (ακόμη και γηρασμένες κυρίες της Δεξιάς, που είδαν μετεκλογικά το φως το αληθινό) των κ.κ.Τσίπρα και Βαρουφάκη. 

Χωρίς να υποτιμώ καθόλου τις καλές προθέσεις του πρωθυπουργού και σχεδόν όλης της κυβέρνησης, χωρίς να παραγνωρίζω τη λαϊκή δίψα για λίγη «εθνική» αξιοπρέπεια, δεν μπορώ να αγνοήσω και την ατμόσφαιρα μιας συλλογικής αυταπάτης, ψευδαισθήσεων, υποκρισίας, αλληλοεξαπάτησης, εθελοτυφλίας και ομαδικής υστερίας. 

Η κακή δημοσιογραφία των κολάκων που παραμελεί το ελεγκτικό καθήκον της μαζί με την απουσία γενναίων πολιτικών ανδρών που θα μιλήσουν δημόσια, κινδυνεύουν να εγκλωβίσουν τον πρωθυπουργό και τη χώρα στη δίνη μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας και μιας κατάστασης χωρίς διέξοδο. Η Ελλάδα δεν μπορεί να παίξει σήμερα κανένα ρόλο στους πίνακες του Ντελακρουά ούτε να βρει θέση στους στίχους του Βύρωνα και του Σέλλεϋ. Η πολιτική ηγεσία δεν πρέπει να είναι τυφλή οδηγός τυφλών και να προκαλέσει μια συλλογική αυτοκαταστροφική και μετωπική σύγκρουση με τον αμείλικτο τοίχο της ωμής πραγματικότητας. 

Δεν εκφράζει μόνο η ελληνική κυβέρνηση του 37% (+4,5) τη λαϊκή κυριαρχία, την εκφράζει πολύ περισσότερο και η γερμανική και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις που δεν είναι προϊόντα απελπισίας και τερατογένεσης. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του, διαχωρίζοντας τις δίκαιες και ρεαλιστικές επιθυμίες του από τους φαντασιακούς πόθους, δίκαιους ή άδικους. 

Αυτός θα είναι σήμερα ο μέγιστος πατριωτισμός. Αρκεί μια στιγμή για να φέρει το Κακό, το Καλό όμως είναι αυτό που απαιτεί μόχθο, νου και αρετή και δεν εκφράζεται πάντα από πλειοψηφικά ευκαιριακά λαϊκά συνονθυλεύματα που μπερδεύουν τις επιθυμίες τους με την πραγματικότητα. Η δήλωση Βαρουφάκη: «Δεν είναι ότι θα πετάξουμε το παρόν πρόγραμμα, το 67% των μέτρων θα τα θέλαμε και εμείς, το πρόβλημα είναι ότι του λείπουν πολύ σημαντικές μεταρρυθμίσεις», δηλοί πολλά και όφειλε να είναι προεκλογική και πολύ πιο συγκεκριμένη, αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι με τους πολίτες.

Ροΐδη και Λασκαράτου εμμονές

• Facebook
• Tweeter
• Google+
• Pinterest