γράφτηκε
στον Τοίχο
10.4.15
-
0
Comments
"Σε λιβάδι λασπωμένο, σπαρακτική σκηνή αποχωρισμού, ξύπνημα μιας επώδυνης θύμησης, πνιγμένης στο αίμα. Ο σπαραγμός μια μάνας, που ο καρπός της δε άνθισε! Η περπατησιά της ζωής μου, έχει ευτυχώς αλλάξει μονοπάτι, μα έρχεται Πάσχα, η θλίψη παραμένει, σε χαρά μεταμφιεσμένη…"
Αυτές τις "άγιες" μέρες, όπου η ανθρωπιά απουσιάζει και η υποκρισία περισσεύει, μια κοινωνία διεστραμμένη κάνει τις ετοιμασίες της. Εκατομμύρια αρνιά και κατσίκια δολοφονήθηκαν, για να καταλήξουν στις κοιλιές των συμπατριωτών μας. Η ελληνική υποκουλτούρα ντύνεται στα χρώματα της παράδοσης, όπου το κόκκινο κυριαρχεί, όχι φυσικά ως το αίμα του Χριστού, αλλά ως το αίμα των δολοφονηθέντων ζώων.
Αυτές οι μέρες για εμάς, για όσους η αγάπη για τα ζώα δεν περιορίζεται στο σκυλάκι ή στο γατάκι που φιλοξενούμε, είναι μέρες λύπης για τον πολιτισμό των συνανθρώπων μας, μα και αποφασιστικότητας, διότι πρέπει να περάσει το μήνυμά μας σε όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες. Η σφαγή πρέπει άμεση να σταματήσει. Όλα τα ζώα έχουν δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία και οι άνθρωποι πρέπει να αποβάλλουν από τη νοσηρή αντίληψή τους, την κυριαρχία πάνω στα ζώα.
Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας αλλάζουν διατροφικές συνήθειες και αποβάλλουν από τις επιλογές τους το ζωικό κρέας και αυτό γίνεται ενσυνείδητα, λόγω της κατανόησης για την παράλογη διαχείριση που υφίσταται το οικοσύστημα στο σύνολό του από τον άνθρωπο. Δυστυχώς η πρόοδος αυτή δεν είναι αρκετή. Οι προσπάθειές μας πρέπει να ενταθούν. Αυτό το προστάζει η κραυγή κάθε ξεχωριστού ζώου μέσα στο σφαγείο. Κάθε ζώου που έχει να αντιμετωπίσει τη μαρτυρική στιγμή της δολοφονίας από έναν άνθρωπο.
Ενάντια στο θάνατο και τα αιμοβόρα ένστικτα και έθιμα, κάποιοι Άνθρωποι θα τo σώσουν από τα αχρεία χέρια και το θάνατο και θα χαρούν το ξύπνημα της φύσης μετά τη νάρκη του χειμώνα. Τα μόνα πλάσματα που αγαπούν και σέβονται τη φύση, θα χαρούν την ομορφιά της...
Από τη συντακτική ομάδα
Exit Area & Μηδέν Τελεία
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου