γράφτηκε
στον Τοίχο
2.8.15
-
0
Comments
Δεν πάνε πολλές ημέρες από τότε που είδε το φως της δημοσιότητας μια ακόμα είδηση δολοφονίας άγριου ζώου από κυνηγούς. Η δολοφονία του Cecil, ενός λιονταριού στη Ζιμπάμπουε, κινητοποίησε πολλές χιλιάδες ανθρώπους να αντιδράσουν με διάφορους τρόπους και η ευαισθητοποίηση αυτή είναι σίγουρα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ένα ζώο σπάνιας ομορφιάς, με δικαίωμα στη ζωή όπως όλα στον πλανήτη, πυροβολήθηκε από έναν υπάνθρωπο, τον Αμερικάνο οδοντίατρο Walter Palmer, ο οποίος πλήρωσε αντίτιμο πολλών χιλιάδων δολαρίων σε άλλους δύο υπανθρώπους, για να μπορεί ελεύθερα να προβεί σε αυτή την πράξη. Έγδαρε και αποκεφάλισε το ζώο, και έπειτα απλά ζήτησε συγγνώμη, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι ο νόμος του επιτρέπει αυτή την δραστηριότητα.
Είναι σαφές ότι ο σύγχρονος άνθρωπος αδυνατεί να αντιληφθεί μέσα στην απληστία του ότι ο πλανήτης στον οποίο ζει, είναι το σπίτι όπου φιλοξενούνται και άλλα όντα. Το αίσθημα υπεροχής των ανθρώπων έναντι της φύσης, των ανθρώπων έναντι των ζώων, είναι φυσιολογικό να συνδέεται και με τη μεγαλομανή έπαρση και περιφρόνηση και των ανθρώπων μεταξύ τους με φυλετικά, θρησκευτικά, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά κριτήρια.
Ο εκφυλισμός του ανθρώπινου είδους είναι δεδομένος και ενισχύεται εν πολλοίς από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που ευνοεί την "πρόοδο" μέσω της οικονομικής ευρωστίας. Η ιδιοκτησιακή λογική που έχει ο άνθρωπος για τα πλάσματα της φύσης είναι η απαρχή της δυστυχίας του. Αυτό το ανθρώπινο σκουπίδι από τις ΗΠΑ δεν είναι το μοναδικό.
Από τις νήσους Φερόες και τις μαζικές δολοφονίες φαλαινών, μέχρι τη Νότια Αφρική και τις διακοσμήσεις σπιτιών από δολοφονημένα άγρια ζώα που έπειτα ταριχεύονται, ο κατάλογος είναι μακρύς και η ανθρώπινη παράνοια πραγματικά δημιουργεί αποτροπιασμό. Δεν είναι μονάχα η δειλία των πράξεων. Δεν είναι μονάχα η περιφρόνηση της ζωής. Είναι η ατιμωρησία που υπάρχει και η επιλεκτική ευαισθησία, αφού υπάρχουν καθημερινά εκατομμύρια ζώα που καταλήγουν στο στομάχι μας.
Ας γίνει ένα ξεκαθάρισμα με αφορμή τη δικαιολογημένη μεν - επιλεκτική δε - οργή για τα προφανέστατα εγκλήματα στα οποία πριν αναφέρθηκα. Η μοναδική υγιής οπτική στο θέμα των δικαιωμάτων των ζώων ξεκινά από το ότι όλοι ανεξαιρέτως οι κυνηγοί είναι δολοφόνοι και οι πράξεις τους, είτε τις προστατεύει κάποιος ανόητος νόμος, είτε όχι, αποτελούν κακουργήματα.
Όλοι λοιπόν όσοι κυνηγούν ζώα, είτε μπεκάτσες, είτε λιοντάρια, διαπράττουν έγκλημα κατά της ζωής. Καμία απολύτως διαφορά δεν υπάρχει μεταξύ του Σεσίλ, και ενός οποιουδήποτε άλλου ζώου δολοφονείται εκ προθέσεως και με δόλο. Αντίστοιχα, συνεργοί σε δολοφονία είναι όσοι επαγγελματίες εμπορεύονται ζώα, ζωντανά ή δολοφονημένα και βεβαίως, όλη αυτή η αλυσίδα εγκληματικών πράξεων καταλήγει στο πιάτο μας. Γιατί είναι αποτρόπαιο να περιφέρει κάποιος ένα κομμένο κεφάλι λιονταριού ή να σκοτώνει φώκιες ή να γδέρνει αλεπούδες και δεν είναι οι δολοφονίες αγελάδων, γουρουνιών, προβάτων, λαγών;
Γιατί - καλώς - σηκώνεται ο κόσμος στο πόδι στη θέα της κόκκινης από το αίμα θάλασσας στη Δανία και ταυτόχρονα ο ίδιος κόσμος καταναλώνει άλλα ζώα, από το αίμα των οποίων πλημμυρίζουν καθημερινά σφαγεία και κρεοπωλεία;
Η ίδια αποτρόπαια εικόνα είναι το κρεμασμένο αρνί στη βιτρίνα του κρεοπωλείου.
Η ίδια με τον κρεμασμένο σκύλο που τρώνε στην Ινδία και στο Πακιστάν. Διότι όλα τα ζώα γεννήθηκαν με προορισμό να ζήσουν, και κάποια από αυτά με τρόπο αλόγιστο και παρανοϊκό, έχουν γίνει οι σύγχρονοι σκλάβοι μας. Η μόνη λοιπόν, χωρίς περιστροφές, ειλικρινής στάση, αν αγαπάμε τα ζώα, είναι η στροφή στη χορτοφαγία, η αποχή από την κατανάλωση των ζώων. Ειδάλλως, είναι πραγματικά υποκρισία να φωνάζουμε μόνο για ό,τι μας ενοχλεί, επειδή δεν αγγίζει την καθημερινότητά μας, εμάς τους ίδιους και τη δική μας συμπεριφορά - στάση. Ποτέ δεν είναι αργά. Ας ξεκινήσουμε από αύριο και ας το αλλάξουμε πρώτα, για εμάς τους ίδιους.
Κώστας Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου