γράφτηκε
στον Τοίχο
30.8.15
-
0
Comments
[Να σταματήσει επιτέλους η ομερτά!]
Του Αναγνώστη Λασκαράτου
Τι κι αν η χώρα κρέμεται από μια κλωστή; Οι αμετανόητα παλαιοκομματικής υφής δυνάμεις της ελληνικής πολιτικής συναγωνίζονται σε μικροκομματικά τερτίπια, τα οποία δεν αντέχουν στον έλεγχο της Λογικής και της Ηθικής.
Θα ξεκινήσω από τα καμώματα του κ. Μεϊμαράκη, που παρέτεινε όσο μπορούσε τις προεκλογικές διαδικασίες, ξέπλυνε τη θυγατέρα Αλεξίου και αναβάθμισε προς στιγμήν μια υπόδικη ναζιστική συμμορία σε κόμμα, αδιαφορώντας αν αυτά τα τερτίπια ζημιώνουν το δημόσιο συμφέρον.
Η κυρία Γεννηματά πάλι, ζήτησε απλή αναλογική, και πολύ καλά έκανε. Ξέχασε όμως να κάνει την αναγκαία αυτοκριτική στον εαυτό της και στο κόμμα της, για την ιστορικά απαράδεκτη στάση τους στο ζήτημα αυτό. Αυτή η ευκολία της αλλαγής πολιτικών απόψεων, με βάση το κομματικό συμφέρον, χωρίς μια στοιχειώδη συγκεκριμένη και τεκμηριωμένη συγνώμη, έχει νομιμοποιήσει στη λαϊκή συνείδηση (την έτσι κι αλλιώς πρόθυμη να δικαιολογήσει πολλές ατιμίες), μια πολύ επικίνδυνη αντίληψη πως πολιτική δεν είναι η ευγενέστατη Αποστολή της τελειοποίησης της κοινωνίας, αλλά το ιδιοτελέστατο και χωρίς αρχές κυνήγι της εξουσίας.
Περνάω στο χώρο της Αριστεράς, που βαρύνεται συλλογικά με την προδοσία της Απλής Αναλογικής, που ήταν διαχρονικά ένα πολυσήμαντο αξιακό έμβλημά της, το οποίο η ανεύθυνη παρέα του κ.Τσίπρα κουρέλιασε σε σημαία ευκαιρίας.
Ακόμη θρασύτερος ο συνήγορος των δολοφόνων παιδιών της Σρεμπρένιτσα, ο θαυμαστής των μαθητικών παρελάσεων, ο θαμώνας εκκλησιαστικών δοξολογιών, ο επαναστάτης με τα λευκά γένια της σοφίας και την εφηβική κόμη, ο φίλος των («οικολόγων»!) κυνηγών των λαγών και της μπεκάτσας, ο ανεπάγγελτος (επί μισό αιώνα φοιτητής των Μαθηματικών) υπερασπιστής της εργατικής τάξης και ταπεινός κόλακας των αγριανθρώπων του ρωσικού καπιταλισμού, μόλις έστησε δικό του κομματικό μικρομάγαζο, το οποίο θα πέσει αναπόφευκτα μερικό ή ολικό θύμα του εκλογικού νόμου, θυμήθηκε την απλή αναλογική, την οποία είχε επιμελώς ξεχάσει από όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε μεγάλο κόμμα.
Αλλά γιατί να μην το κάνει σε μια χώρα που κανείς δεν στριμώχνει κανέναν πάνω σε θέματα πολιτικής ηθικής, αφού όλοι φοβούνται το δικό τους ανάλογο στρίμωγμα. Ο συγκεκριμένος ψευδοπροφήτης, που δηλώνει ξεδιάντροπα πως Χ.Α. και ΛΑΕ θα έχουν την απόλυτη («αντιμνημονιακή») πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή, που ποτέ του δεν εξέφρασε τον παραμικρό σεβασμό στο Σύνταγμα, αφού είναι προφανώς αλλεργικός σε ότι βάζει σταθερούς δημοκρατικούς κανόνες στη δημόσια ζωή και προστατεύει, έστω στο βαθμό που το κάνει, τα δικαιώματα των πολιτών, έτρεξε χωρίς κανένα επιχείρημα να υποστηρίξει εν λευκώ τις προκλητικές παραβιάσεις του κανονισμού της Βουλής και του Συντάγματος, της δικηγόρου (αναβαλλόμενη υπόθεση βιασμού κλπ) συζύγου του βωμολόχου ναυτικού.
Η ίδια όμως έχει τύχει της προφανούς αποδοκιμασίας της Βουλής, ακόμη και των φίλων της, της Χ.Α. (οι οποίοι δεν θέλουν να εκτεθούν κι άλλο, ούτε να την εκθέσουν περισσότερο), καταντώντας να συγκαλεί παράνομες συσκέψεις στις οποίες μετέχει μόνο το νεογέννητο κόμμα του εν λόγω. Βεβαίως ο υποτιθέμενος σεβασμός του συνομιλητή του δικτάτορα του Αζερμπαϊτζάν στο Σύνταγμα, σταματάει εκεί που αρχίζει το μικροκομματικό του συμφέρον, αφού θεωρεί ότι η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που του δόθηκε, είναι ευκαιρία καθυστέρησης της εκλογικής διαδικασίας με προφανή ζημιά της Οικονομίας και βήμα προβολής των κομματικών του θέσεων, για να εισπράξει από το πρώην αφεντικό του (μέχρι και τον κ.Παυλόπουλο ψήφισε για χάρη του, μέχρι και τον Καραμανλή απήλλαξε από κάθε ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, για να μη του χαλάσει χατίρι) την απάντηση πως το Σύνταγμα άλλα επιτάσσει.
Το γεγονός πως αυτή η σωστή επισήμανση Τσίπρα έμεινε κι αυτή αναπάντητη (ξεχάστηκε η περιφορά από τον εν λόγω της δικής του εντολής το 2012 από τη ΓΣΕΕ στην ΑΔΕΔΥ!), απλά είναι μια ακόμη απόδειξη πως ο καθείς μπορεί να λέει ότι θέλει χωρίς αντίλογο, αρκεί να σέβεται τον υπέρτατο κανόνα της δημόσιας ζωής: Κανείς δεν εκθέτει κανέναν πέρα από το όριο της άτυπης Ομερτά.
Στα πλαίσια αυτά σιωπά ακόμη και το ΚΚΕ για τη φορολόγηση της Εκκλησίας με την οποία συμφωνεί (δημοσκοπικά) πάνω από το 80% των πολιτών (το 75% θέλει και χωρισμό της από το Κράτος), αλλά το πλυντήριο (μαζί με τον κ.Τσίπρα) του Αρχιεπισκόπου, ο (δυστυχώς δειλός κι αυτός) κ.Σταύρος Θεοδωράκης αποφεύγει να επισημάνει το θέμα έχοντάς το κουτοπόνηρα αναθέσει στον φιλελεύθερο κ.Φερχόφσταντ, ο οποίος με την ομιλία του στην Ευρωβουλή είχε ταπεινώσει τον παριστάμενο πρωθυπουργό μας, που πρασίνισε από το κακό του αλλά έκανε πως δεν άκουσε τι του είπε μπροστά σε ολόκληρη την Ευρώπη και δεν σήκωσε το γάντι.
Ο κ.Φερχόφσταντ είχε υπερβεί μια κόκκινη γραμμή του ρωμέικου πολιτικού καραγκιοζομπερντέ, χωρίς να το υποψιάζεται. Αυτή ήταν ακόμη μια, χωρίς συνέχεια, ταπείνωση για το φτωχό μας πολιτικό προσωπικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου