γράφτηκε
στον Τοίχο
1.9.15
-
0
Comments
"Σκουριές Νο 2"
Το περιοδικό
Γρηγόρης Τραγγανίδας
Οι άνθρωποι είναι οι τόποι τους. Σε τέτοιο, μάλιστα, βαθμό, που ο λαός μας παρομοιάζει με «ξερίζωμα» την ξενιτιά και την προσφυγιά. Με τη βία και τον πόνο που προκαλεί το πέσιμο ενός δέντρου ή το βγάλσιμο από το χώμα ενός λουλουδιού συγκρίνει τη βία και τον πόνο που προκαλεί η απώλεια της πατρογονικής γης. Της Εστίας. Της συλλογικής «μήτρας». Διότι μαζί με αυτήν, χάνουν το στίγμα και το τεκμήριο όσων σήμαινε μέχρι τότε η ύπαρξή τους. Χάνουν το «είναι», αλλά και το «εμείς» τους.
Εδώ και ένα χρόνο, από τότε που έγινε για πρώτη φορά γνωστός ο κίνδυνος, οι λιγοστοί κάτοικοι που απέμειναν σε ένα ορεινό χωριό της Φθιώτιδας, της Μακρυρράχης Δομοκού ή Καΐτσας, όπως την έμαθαν μέσα από τους αιώνες, καθώς και οι συγχωριανοί τους, οι οποίοι, όπως συνέβη με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από κάθε γωνιά της Ελλάδας, βρέθηκαν στα πέρατα του κόσμου, από την Αμερική μέχρι την Ιαπωνία σε αναζήτηση μια καλύτερης ζωής, παλεύουν να σώσουν τον τόπο τους και, μαζί με αυτόν, ένα από τα λιγοστά, πλέον, παρθένα δάση και ανεπανάληπτου φυσικού κάλλους τοπία της χώρας, που αποτελεί και καταφύγιο της άγριας πανίδας. Παλεύουν να μην μετατραπούν σε δεύτερες «Σκουριές».
 |
| Μακρυρράχη Δομοκού ή Καΐτσ |
Διότι αυτό θα συμβεί εάν υλοποιηθεί η Υπουργική Απόφαση (ΑΔΑ: 6Λ4Θ465ΦΘΗ-ΓΥ2) του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας στις 14 Απριλίου 2015, με την οποία δίνεται η άδεια στην κατασκευάστρια εταιρεία «TERNA» -αυτήν του οδικού άξονα Ε65- να μετατρέψει σε λατομείο για τη λήψη αδρανών υλικών, έναν μαγικό, καταπράσινο τόπο με καταρράχτες και ανέγγιχτη φύση, μια ανάσα από το χωριό. Απόφαση που φέρει την υπογραφή του τότε υπουργού, Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Το «περίεργο» της υπόθεσης είναι ότι στην απόφαση ορίζεται «λατομικός χώρος συνολικής έκτασης 83.140,28 m 2 περίπου, στη θέση ΚΟΚΚΑΛΙΤΣΑ Δήμου Δομοκού Φθιώτιδας». Ωστόσο, οι κάτοικοι, όπως σημείωσε στο «Περιοδικό» ο πρόεδρος του Αναγκαστικού Συνεταιρισμού Διαχειρίσεως Δάσους Μακρυρράχης, Νίκος Καραΐσκος, απευθύνθηκαν σε τοπογράφο – μηχανικό και διαπίστωσαν ότι οι συντεταγμένες της Υπουργικής Απόφασης που οριοθετούν το λατομείο, δεν αφορούν σε καμία «Κοκκαλίτσα», αλλά ακριβώς στη θέση Κουσλού, όπου και η «Κρέμαση», ο μικρός καταρράκτης μέσα σε ένα πανέμορφο τοπίο που «η φύση τον κρατά καλά κρυμμένο πίσω από την πυκνή της βλάστηση», όπως αναφέρει η ιστοσελίδα του χωριού!
 |
| το χειμώνα στην Κρέμαση |
Η Μακρυρράχη είναι πράγματι χτισμένη μέσα στο δάσος και αγκαλιάζεται από το δάσος. Αλλά δεν απειλείται «μόνο» αυτό, όσο και αν θα αρκούσε για να αρθεί η απόφαση. Δεν απειλείται να χαθεί «μόνο» ένα σπάνιο καταφύγιο της άγριας ζωής και ένα σύμπλεγμα μικρών και μεγαλύτερων καταρρακτών. Αν και η Υπουργική Απόφαση περιλαμβάνει και τη διαβεβαίωση του υπουργείου Πολιτισμού ότι στην περιοχή που χωροθετείται το λατομείο «δεν εντοπίζονται μνημεία ή αρχαιολογικοί χώροι», ωστόσο, στην ιστοσελίδα του χωριού σημειώνεται: «Σε όλη αυτή την περιοχή της Παλιοκαΐτσας, δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και το Παλιόκαστρο. Αν και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια για έρευνα στην περιοχή, από το 1911 και τον αρχαιολόγο Α. Αρβανιτόπουλο υπάρχει περιγραφή στα πρακτικά της Αρχαιολογικής Εταιρείας όπου αναφέρεται πως είχε βρεθεί επιτύμβιος πλάκα με απελευθερωτικές επιγραφές, καθώς και πως γύρω από την Καΐτσα υπάρχουν έντεκα φρούρια».
Εκτός αν το ΥΠΠΟ αναφερόταν… στην «Κοκκαλίτσα».
«Σε αντίθετη κατεύθυνση τώρα» συνεχίζει την περιγραφή της η ιστοσελίδα «και βγαίνοντας από το χωριό προς Καρδίτσα, σε περίπου 1,5 χλμ και αριστερά μας (στο πέταλο του δρόμου) συνεχίζοντας στο χωματόδρομο για περίπου 1 χλμ συναντάμε την «Κρέμαση». Ένας μικρός καταρράκτης μέσα σε ένα πανέμορφο τοπίο. Αν και η φύση το κρατά καλά κρυμμένο πίσω από την πυκνή της βλάστηση, αξίζει μια επίσκεψη για να τον θαυμάσει κανείς. Συνεχίζοντας προς Καρδίτσα (σε απόσταση από το χωριό μόλις τα 3,5 χλμ) αριστερά συναντάμε τα ιαματικά λουτρά, τα λεγόμενα Λουτρά Καΐτσας-Δρανίστας, όπου η λειτουργία τους χαρακτηρίζεται από την εποχή της Τουρκοκρατίας».
Αυτούς τους καταρράχτες και τις φυσικές γούρνες που δημιουργεί η πτώση του νερού, οι νοικοκυρές τις χρησιμοποιούσαν σαν φυσικά «πλυντήρια» επί αιώνες για να πλένονται οι βαριές χειροποίητες φλοκάτες. Γενιές και γενιές πιτσιρικάδων μεγάλωσαν πιάνοντας καβούρια που έψηναν στη φωτιά και πλατσουρίζοντας στα δροσερά νερά, ανάμεσα στα πλατάνια και τα αγριολούλουδα.
Οι κάτοικοι της Μακρυρράχης δηλώνουν αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν στην κυβέρνηση και την εταιρεία να καταστρέψει τον τόπο τους. Μέσω του Αναγκαστικού Συνεταιρισμού Διαχειρίσεως Δάσους Μακρυρράχης και της Ένωσης Φίλων του Δάσους Μακρυρράχης, κατέθεσαν τον περασμένο Ιούνιο στο Συμβούλιο της Επικρατείας αίτηση ακύρωσης της Υπουργικής Απόφασης και αναστολής των εργασιών που θα εκδικαστεί τον ερχόμενο Ιανουάριο (20/1/2016).
Τόσο το Τοπικό Συμβούλιο του χωριού, όσο και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δομοκού έχουν ταχθεί κατά της καταστροφής.
Τα τοπογραφικά τεκμήρια και οι διαμαρτυρίες έχουν τεθεί υπόψην κάθε εμπλεκόμενου φορέα, από το Δασαρχείο και την Περιφέρεια μέχρι το υπουργείο. Ωστόσο, οι κάτοικοι δεν έχουν λάβει μέχρι τώρα καμία απάντηση.
Τα προεκλογικά, όπως προέκυψαν, κυβερνητικά «πυροτεχνήματα» της προσωρινής διακοπής των εργασιών της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές και οι «λεονταρισμοί» με το ξεπούλημα των περιφερειακών αεροδρομίων δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματική φύση ενός πολιτικού συστήματος που μοναδικό του κριτήριο και λόγο ύπαρξης έχει το κέρδος του κεφαλαίου. Οι καταρράχτες της Κρέμασης και το δάσος τους είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα. Και πρέπει να σωθούν. Μαζί τους θα σωθεί και η συλλογική μνήμη των ανθρώπων του τόπου. Και γι” αυτό δεν αρκεί η δικαστική οδός. Χρειάζεται επαγρύπνηση, μαζική λαϊκή συμμετοχή, οργάνωση και καθαρός στόχος. Για να μπορούν πάντα οι πιτσιρικάδες κάθε γενιάς να ψαρεύουν καβούρια στους καταρράχτες, να βουτάνε στα νερά τους και να ακούνε τις διηγήσεις για το πλύσιμο των ρούχων στα νερά του δάσους και τους θρύλους της γης τους…
«Ήταν τότε που γίνονταν έργα στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού μας και οι δάσκαλοι μάς πήγαιναν για τις ανάγκες του μαθήματος σε διάφορα μέρη της Καΐτσας. Αν ήταν χειμώνας συνήθως στον Άη Δημήτρη, αν ήταν άνοιξη συνήθως στο Κουσλού και την Κρέμαση. Το μάθημα στον Άη Δημήτρη μας παρέπεμπε στο Κρυφό Σχολειό. Στο Κουσλού και την Κρέμαση βλάστηση, νερά, αγριολούλουδα, πλατάνια, κάβουρες και μελωδικά πουλιά είναι μερικά από αυτά που συνέθεταν ώρες γιορτής, ώρες χαράς, ώρες δημιουργίας…! Μάθημα βιωματικό της εποχής. Έτσι συλλέγαμε τη γνώση μας. Έτσι αγαπήσαμε τον τόπο…» [Ευδοκία Οικονόμου, από την τοπική εφημερίδα της Καΐτσας]
Δείτε ακόμα:
1. την ιστοσελίδα του χωριού Μακρυρράχη, όπου μπορείτε να βρείτε πληροφορίες και για τον καταρράκτη στα Αξιοθέατα
2. ολόκληρο το τοπίο που θέλουν να καταστρέψουν
3. ρεπορτάζ του καναλιού STAR Κεντρικής Ελλάδας, όπου οι κάτοικοι παρουσιάζουν την περιοχή που θέλουν να μετατρέψουν σε λατομείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου