γράφτηκε
Unknown
16.9.15
-
0
Comments
Είναι τιμή και χαρά μου να προτείνω μια ελληνική ταινία που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις ξένες ταινίες που προτείνουμε μέσα από τον “Τοίχο Προβολής”. Ο Βασιλιάς (2002) του Ν. Γραμματικού βασίζεται πάνω σε μια αληθινή ιστορία, αλλά αυτό μπορείς να το καταλάβεις αν έχεις μια στοιχειώδη γνώση του ανθρώπου και της ελληνικής κοινωνίας.
Το σενάριο είναι απλό: Ένας πρώην κατάδικος, που αδίκως εξέτισε την ποινή του επειδή ήταν μπλεγμένος με τον κόσμο των ναρκωτικών, αποφασίζει συνειδητά μετά την αποφυλάκισή του να ψάξει να βρει το δρόμο του μοναχικά στο χωριό του παππού του. Μέσα σε μια κλειστή κοινωνία συμφερόντων, όπου η ξενοφοβία βάζει σε κίνηση τους αντανακλαστικούς μηχανισμούς του φόβου, της καχυποψίας και των προκαταλήψεων, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του. Αν τα κανονικά παιδιά ζούνε, μεγαλώνουν και πεθαίνουν κανονικά (όπως λένε οι γνωστοί στίχοι του Γιάννη Αγγελάκα) τότε τι γίνεται με τα “διαφορετικά”;
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας επιλέγει τον ρόλο του “διαφορετικού” αντιήρωα για να σχολιάσει πολλές πλευρές του σύγχρονου ελληνικού βίου: Αμορφωσιά, “βλαχιά”, υπόκοσμο των ναρκωτικών, διαφθορά των “επιφανών” πολιτών, φιλαργυρία, μισαλλοδοξία, “κανονικότητα”, ζωή στην επαρχία, φόβος για τη διατάραξη της ησυχίας και της τάξης, άρνηση να αφουγκραστούμε στον πλησίον μας και απάθεια στο να του παρασταθούμε, ευκολία στο να κολλάμε στον άλλο ταμπέλες, υποκρισία των “χριστιανών”. Ο καλλιτέχνης καταφέρνει με αυτά τα “χρώματα” όχι μόνο να δημιουργήσει με καταπληκτική ομοιότητα ένα πίνακα της ελληνικής πραγματικότητας και νοοτροπίας, αλλά και να μας κάνει να στοχαστούμε με αντικείμενο τον εαυτό μας.
Με μουσική του Θανάση Παπαθανασίου, εκπληκτικές ερμηνείες του Βαγγέλη Μουρίκη, Μηνά Χατζησάββα, ακόμα και του Γιάννη Ζουγανέλη (σε ασυνήθιστο ρόλο) και εικόνες της όμορφης ελληνικής επαρχίας δίκαια απέσπασε πολλά τοπικά και διεθνή βραβεία σαν εκδίκηση για το “θάψιμό” της στην Ελλάδα από διαφημιστές και κριτικούς.
.....Σαν επίλογος ένα απόσπασμα από συνέντευξη του Ν. Γραμματικού:
«Δεν είναι καθόλου εύκολο να πηγαίνεις - από φύση, όχι για να προκαλέσεις - κόντρα στο ρεύμα, αναζητώντας να βρεις την αλήθεια σου. Αυτό κάνει και "Ο βασιλιάς" της ταινίας μου, με αποτέλεσμα να μπει στο μάτι των αδιάφορων και κυνικών ανθρώπων του περιβάλλοντός του.
Ο ήρωάς μου δεν είναι περιθωριακός. Από τη στιγμή που βγαίνει από τη φυλακή, προσπαθεί να δει αλλιώς τα πράγματα γύρω του και να ξεκινήσει τη ζωή του από την αρχή. Κάθε άνθρωπος που είναι διαφορετικός από τους άλλους, δεν πάει να πει ότι είναι και περιθωριακός. Μπορεί να ενταχθείς σε ένα σύνολο και να παραμένεις διαφορετικός, να έχεις τη συνείδησή σου ήσυχη.
Φτάνω στα άκρα, για να σχολιάσω την ισοπέδωση των συναισθημάτων που πάνε να γίνουν κατάσταση πραγμάτων γύρω μας. Ήθελα να ξανασκεφτούμε και να οριστούν οι έννοιες καλού - κακού, δίκαιου - άδικου, αληθινού - ψευδούς, ηθικού – ανήθικου»
(αποσπάσματα από συνέντευξη του Νίκου Γραμματικού στην εφημ. ΤΑ ΝΕΑ/ 27-02-2003).
Την ταινία μπορείτε να την δείτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου