Στην ελληνική πραγματικότητα της Μη Σκέψης

γράφτηκε στον Τοίχο 29.10.15 - 2 Comments

Το κόμμα ασκεί την εξουσία συνεχίζοντας να καταλύει κάθε έννοια ατομικής και συλλογικής ελευθερίας. Όλοι και όλα συνεχίζουν να παρακολουθούνται, η ελευθερία έκφρασης, ακόμα και σκέψης, έχει ποινικοποιηθεί. Στην προσπάθεια να ελεγχθεί η σκέψη, με απώτερο στόχο να καταργηθεί, χρησιμοποιείται η γλώσσα. Η εξουσία, μέσω των οργάνων της, προετοιμάζει και βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο της "Νέας Ομιλίας" ή "Νεογλώσσας". Η Νεογλώσσα είναι η γλώσσα που για την επιβίωσή της είναι απαραίτητος ο περιορισμός και εν τέλει ο αφανισμός της ποικιλότητας της γλώσσας που ομιλεί κάθε λαός στον κόσμο. 

Το λεξιλόγιό της λιγοστεύει χρόνο με τον χρόνο και τελικά με τη χρήση της στενεύουν και τα ίδια τα όρια της σκέψης. Στην κοινωνία της Μη Σκέψης, σκοπός της Νεογλώσσας είναι να απαλλάξει τη γλώσσα από κάθε είδους νόημα, αφήνοντας απλές έννοιες που εξυπηρετούν τους σκοπούς του κράτους και ενισχύουν τη συνολική του κυριαρχία. "Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δε θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς...", όπως προφητικά αναφέρει στο βιβλίο "1984" ο Τζωρτζ Όργουελ. Και συνεχίζει: "Δίνουμε στη γλώσσα την τελική της μορφή, τη μορφή που θα έχει όταν κανείς δε θα μιλάει άλλη γλώσσα. Όταν τελειώσουμε, οι άνθρωποι σαν εσένα θα πρέπει να τη μάθουν απ' αρχής. Πιστεύεις, φαντάζομαι, ότι η κύρια δουλειά μας είναι να εφεύρουμε νέες λέξεις. Αλλά δε συμβαίνει καθόλου κάτι τέτοιο! Καταστρέφουμε λέξεις - εικοσάδες, εκατοντάδες κάθε μέρα. Πετσοκόβουμε τη γλώσσα ως το κόκαλο". 

Πόσο δίκιο είχε ο Όργουελ... Οι ενέργειες για την φτωχοποίηση της σκέψης από την πολιτική και οικονομική εξουσία και ο υποβιβασμός της γλώσσας σε έναν απλό κώδικα διαχείρισης της συνεννόησης μεταξύ πολιτικών και πολιτών, δυστυχώς εισβάλλει καθημερινά ως πρακτική και στη γενικότερη επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους. Σχέδιο οργανωμένο, πλάνο που που θέλει τον νου να είναι αδρανής και τα πνευματικά εφόδια να περνούν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην αποθέωση του υλισμού, με την ταυτόχρονη υποτίμηση της νοημοσύνης των συμπατριωτών μας. Ο πολιτικός κόσμος είναι αρωγός προς αυτή την κατεύθυνση, διότι ο ρόλος του είναι εξ' αρχής τέτοιος. Ο έλεγχος των πολιτών εξ' άλλου δεν περιορίζεται πλέον μόνο στην πληροφόρηση, αλλά, όπως ανέπτυξε ο Όργουελ, στοχεύει στην καρδιά της επικοινωνίας, που είναι η γλώσσα. Η Νεογλώσσα, στοχεύει σε ορισμένο τρόπο σκέψης των ανθρώπων, έτσι ώστε να μην απειλείται το καθεστώς. Το παράδειγμα της νεοελληνικής πολιτικής πραγματικότητας είναι χαρακτηριστικό. Γινόμαστε καθημερινά εδώ και κάποιους μήνες μάρτυρες της σταδιακής αντικατάστασης λέξεων με άλλες πιο "αποφορτισμένες", προκειμένου να γίνει ένα μη αρεστό πολιτικό μέτρο πιο εύπεπτο στο λαό. 

Είδαμε τον ΣΥΡΙΖΑ όταν βρισκόταν στη θέση της αντιπολίτευσης να ομιλεί τη γλώσσα που θέλει να ακούσει ο λαός, γλώσσα συναισθηματικά φορτισμένη, στα όρια του ανέξοδου λαϊκισμού, αργότερα όμως να αντικαθιστά επιμελώς λέξεις που είχε χρησιμοποιήσει με άλλες πιο "ουδέτερες", στο πλαίσιο της γενικότερης "δημιουργικής ασάφειας" που λάνσαρε στο ελληνικό κοινό, ενώ κατέληξε μετά το δημοψήφισμα να απεμπολεί το σύνολο των θέσεών του και να μετατρέπεται σε ένα κατ' εξοχήν προπαγανδιστικό όργανο, υπέρ των μνημονιακών θέσεων των "Ευρωπαίων εταίρων". 

Ξόδεψε βέβαια κάποιο χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει την 180 μοιρών στροφή του. Στο νέο του προφίλ τον βοήθησαν φυσικά τα ΜΜΕ. Από τις διαμαρτυρίες για ξεπουλήματα έναντι "πινακίου φακής" περάσαμε στην εκχώρηση κυριαρχίας εν ονόματι του νέου μνημονίου, και η αλλαγή της εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ έγινε μεθοδικά, υιοθετώντας τους γλωσσικούς κώδικες που θα επέτρεπαν να γίνει πιο ομαλά η μετάβαση αυτή. Για να κρατηθεί στην εξουσία και να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο η κυβέρνηση, προσπάθησε να στρογγυλέψει τις γωνίες σε κάθε επίπεδο και να χρησιμοποιήσει έναν λόγο δήθεν αντιστασιακό και συγκρουσιακό, ο οποίος θα έκανε τον μέσο Έλληνα νοικοκυραίο να πιστέψει πως "προσπαθεί, αλλά δεν την αφήνουν, δεν μπορεί". Έτσι θυματοποιήθηκε ο θύτης και αυτό ήταν το μεγαλύτερο κέρδος για τον σχεδιασμό Ευρωπαίων και Ελλήνων φερεφώνων τους. 

Νέες λέξεις εισέβαλαν στην καθημερινότητά μας για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Συνθήματα, σλόγκαν, νέες έννοιες, λεξιπλασίες που στόχο έχουν όχι το να κατανοήσει ο λαός την πραγματικότητα, απλά αποτελούν ένα ωραιοποιημένο περιτύλιγμα, μια "πολυσυλλεκτική" έκδοση της κυβέρνησης, με "αξία" ανακυκλώσιμη. "Δε θα παραμείνουμε στο επαχθές υφιστάμενο Πρόγραμμα αλλά στον συμπαθή υφιστάμενο Διακανονισμό.". Πρώτα Μνημόνιο, μετά Πρόγραμμα. Τρόικα, μετά Θεσμοί. Αξιολόγηση, μετά Συνεργασία. Τοκογλύφοι, μετά Εταίροι. Αύξηση φόρων, μετά Μεταρρύθμιση. Πάγωμα ιδιωτικοποιήσεων, μετά Επανεξέταση, και η λίστα σχετικά με τις λεξιπλασίες είναι μεγάλη, σχεδόν ατέλειωτη. Ο παράλληλος ένοχος χαρακτήρας των ΜΜΕ και των λοιπών διαμορφωτών κοινής γνώμης, του εκπαιδευτικού συστήματος, όσο και η δεδομένη απαξίωση των εργαλείων αυτοβελτίωσης και ενίσχυσης της κριτικής ικανότητας των Ελλήνων, συμπληρώνει το παζλ. Η Νεογλώσσα δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί, όμως παρατηρείται η συστηματική έκπτωση του πραγματικού χαρακτήρα της γλώσσας και η γενικότερη απαξίωσή της και αυτό συνιστά μια καλή βάση στο πρότυπο της Νέας Ομιλίας, δε νομίζετε; 

Το σύστημα αποσκοπεί στη μη σκέψη, στη δημιουργία άβουλων όντων, που θα συμφωνούν δίχως αντίλογο στην αντιστροφή της αλήθειας, στην καταστολή των ελευθεριών τους στο όνομα της "ασφάλειας", στην καταστροφή των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων των λαών, στον αφανισμό των γλωσσών, στον έλεγχο της σκέψης μέσω της καταστροφής των λέξεων και των νοημάτων τους. Βάλτε τώρα στο νου σας την εικόνα της χώρας μας σήμερα, έπειτα από λίγους μόλις μήνες εξουσίας, αλλά πολλών ολέθριων πολιτικών - και όχι μόνο - επιλογών της νέας κυβέρνησης. Άλλαξε κάτι προς το καλύτερο, ή συνεχίζεται ανεμπόδιστα η πορεία προς μια μονοδιάστατη κοινωνία της μη σκέψης; 

Κώστας Κ.

Exit Area

• Facebook
• Tweeter
• Google+
• Pinterest