γράφτηκε
Unknown
10.10.15
-
0
Comments
Ο Παρτιζάνος (Partizan, 2015) αυστραλιανής παραγωγής είναι μια αλληγορία του ξυπνήματος της συνείδησης ενάντια στην τυφλή υποταγή στην εξουσία. Τα εξωτερικά πλάνα, γυρισμένα στη Γεωργία στις παρυφές μιας παρακμιακής μουντής πόλης, σε συνδυασμό με τα εσωτερικά (γυρισμένα στην Αυστραλία) αποτελούν υπόδειγμα κινηματογραφικής τέχνης και υποβάλλουν τον θεατή σε μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, απομόνωσης και απελπισίας.
Ο χαρισματικός Γκρέγκορι (Vincent Cassel) γνωρίζει την Σουζάνα σ’ ένα μαιευτήριο όπου μόλις έχει φέρει στον κόσμο τον Αλεξάντερ. Δέκα χρόνια αργότερα ζούνε όλοι μαζί στο κοινόβιο του Γκρέγκορι, ένα καταφύγιο για αδύναμες γυναίκες και τα νεογέννητα παιδιά τους, απομονωμένοι από τον έξω κόσμο.
Η ιστορία δοσμένη μέσα από τα μάτια ενός 10χρονου παιδιού συμβάλλει στο μυστήριο αφού επιτρέπει την βαθμιαία κατανόηση της ταινίας καθώς και της αργής διαδικασίας της ανεξαρτητοποίησης της σκέψης. Εξ' ου και η βαθμιαία αποκλιμάκωση της αρχικά φαινομενικής ουτοπίας σε δυστοπία.
Ο Αλεξάντερ μεγαλωμένος σε μια κλειστή κοινωνία (όπως σχεδόν όλοι μας) πλήρως εξαρτημένη από έναν επιβλητικό και φαινομενικά ήρεμο ηγέτη, ο οποίος είναι ταυτόχρονα δάσκαλος και πατέρας, αποκτά μια μεροληπτική ματιά για τον κόσμο υποτασσόμενος στον σκοπό που του επιβάλλεται. Αρχίζει να αποκτά σταδιακά γνώση του εξωτερικού κόσμου μέσω των αποστολών που πρέπει να φέρει εις πέρας και των ατόμων τα οποία θα γνωρίσει στην πορεία του.
Οι σχέσεις εκμετάλλευσης της αθωότητάς του από τον Αρχηγό – Πατέρα θα διαταραχτούν από τη συνειδητοποίηση του πρώτου ψέματος του μεγάλου ηγέτη που θα σημάνει και την αρχή της αμφισβήτησης στην εξουσία του. Αυτό το πρώτο ξύπνημα της συνείδησης θα του επιτρέψει να στοχαστεί πάνω στην ηθική μιας πλασματικής εικόνας του κόσμου στην οποία έχει από τρυφερή ηλικία κατηχηθεί και που εξυπηρετεί τελικά μόνο την εξουσία. Όταν στην πορεία αποκτήσει και έναν αδελφό και μαζί του την υποχρέωση να τον υπερασπιστεί ενάντια σε κάθε τι που θα θελήσει να τον βλάψει, θα επαναστατήσει.
Μια καταπληκτική ταινία ενός πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη έξω από τις καθιερωμένες τάσεις των ταινιών του Χόλιγουντ. Η ταινία που κέρδισε και βραβείο στο φημισμένο φεστιβάλ ταινιών του Sundance, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, είναι εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία των παιδιών – δολοφόνων της Κολομβίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου