γράφτηκε
Unknown
30.5.16
-
0
Comments
Η ταινία "Ταξί Τεχεράνη" (Taxi Tehran, 2015, Ιράν) του Jafar Panahi είναι μια διεισδυτική ματιά στη σύγχρονη κοινωνία της Τεχεράνης. Είναι η τρίτη ταινία του σκηνοθέτη μετά την απαγόρευση δημιουργίας ταινιών που του επιβλήθηκε από την Ιρανική κυβέρνηση ως ποινή για τις προηγούμενες. Τι λέει ο ίδιος για την απαγόρευση; "Μου έχουν μείνει περίπου 20 χρόνια ζωής και σ' αυτά μου απαγόρεψαν να κάνω αυτό που μ' ευχαριστεί και στο οποίο έχω κάποιο ταλέντο". Και επειδή η "πενία τέχνες κατεργάζεται" η εσωτερική φτώχεια που ένιωθε ο καλλιτέχνης βρήκε τον τρόπο να απελευθερώσει το ανυπότακτο πνεύμα του ώστε να μπορέσει και πάλι να δημιουργήσει τέχνη.
Σκηνοθέτης δε μπορεί να είναι. Ταξιτζής όμως; Δεν του το απαγορεύει κανένας. Και αν ακόμα καλύτερα υποδυθεί τον ρόλο του ταξιτζή για να φτιάξει ένα φιλμ; Έτσι σκέφτηκε ο σκηνοθέτης για να μπορέσει να μας πάει μια βόλτα στους δρόμους της Τεχεράνης ώστε να περιπλανηθούμε μαζί του ανακαλύπτοντας τους ανθρώπους της πόλης του, τους προβληματισμούς τους και τις σκέψεις τους πάνω στην κοινωνία τους μέσα από τους “πελάτες” του. Παρά το γεγονός ότι η ταινία μοιάζει με ντοκιμαντέρ είναι εντούτοις ένα καλογραμμένο σενάριο που δίνει φωνή και διέξοδο στα προβλήματα του σύγχρονου Ιράν.
Η ταινία φυσικά, όπως και οι δύο προηγούμενές του, έχει βγει λαθραία από την χώρα για να μπορέσει να προβληθεί και να αποσπάσει το πρώτο βραβείο Χρυσής Άρκτου στο φεστιβάλ του Βερολίνου το 2015. Η ιστορία του σκηνοθέτη είναι από μόνη της συναρπαστική αλλά είναι η καλλιτεχνική και ανθρωπιστική ευαισθησία του που κάνουν την ταινία μια αξιομνημόνευτη εμπειρία. Γυρισμένη εξ' ολοκλήρου με μικρές κάμερες τοποθετημένες στο ταξί ή από τα κινητά των "πελατών" του μας δίνει αποσπασματικά τις επιθέσεις του σε διάφορες όψεις του Ιρανικού Νόμου.
Η θανατική καταδίκη (2η χώρα μετά την Κίνα), το σωστό και το λάθος (οι πειρατικές απαγορευμένες ταινίες της δύσης), η θέση της γυναίκας (στα κληρονομικά), η δεισιδαιμονία στη θρησκεία, οι νόμοι για τις πολιτικές θέσεις και τον κινηματογράφο είναι τα θέματα που διαπραγματεύεται με πραότητα και χιούμορ καταφέρνοντας με αυτόν τον "ειρηνικό" τρόπο μια γροθιά στο σύστημα της πατρίδος του παρά την δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει. Επιφανειακά πρόκειται για μια μικρή ιστορία με αστεία επεισόδια, βαθειά μέσα της όμως, φαίνεται καθαρά η οργή και η περιφρόνηση για την Ιρανική κυβέρνηση.
Τι προκαλεί το έγκλημα και ποιος είναι ο εγκληματίας στην κοινωνία του Ιράν; Οι διάλογοι και οι ιστορίες των πελατών του, καθώς και οι αντιδράσεις όλων των πρωταγωνιστών απευθύνονται κυρίως στο συναίσθημα (χαρακτηριστικό γνώρισμα και γνωστικό πεδίο ειδικά των αρχαίων Περσών), δίνοντάς σου την αίσθηση ότι βρίσκεσαι συνεχώς παρουσία φίλων. Μια ταινία που δεν πρέπει να χάσετε και που οφείλετε να αντιπαραβάλλετε με την δικιά μας κατάσταση εδώ στοχεύοντας στις πολλές ομοιότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου