γράφτηκε
Unknown
30.5.16
-
0
Comments
Κανέναν από αυτούς που ζητάνε την ψήφο σας δεν θα ακούσετε να παραδέχεται την ευθύνη του. Κανέναν από αυτούς δεν θα ακούσετε να κατηγορεί το ίδιο το σύστημα στο οποίο ανήκουν όλοι τους. Δεξιοί και γιαλαντζί αριστεροί. Όλοι τους προσπαθούν να μετακυλήσουν την ευθύνη και το φταίξιμο στους νέους διαχειριστές που αναλαμβάνουν καθήκοντα διακυβέρνησης υποσχόμενοι ένα σωρό ψέματα διανθισμένα με τις καλύτερες ακαταλαβίστικες αρλούμπες ή με την μοντέρνα πια γλώσσα των τεχνοκρατών.
Ποντάρουν βέβαια στην μνήμη των πολιτών που συνηθίζει να δίνει χάρη και να απενοχοποιεί κατα καιρούς τους εγκληματίες κυβερνώντες και το σινάφι τους. Έπειτα υπάρχουν και οι λεγόμενοι άνθρωποι που δεν ανήκουν σε κανένα στρατόπεδο και μας διατυμπανίζουν με εκλεπτυσμένη επιχειρηματολογία πανεπιστημιακού επιπέδου πολλές φορές,για το ορθόν των μνημονίων και για το ανέφικτο της εναλλακτικής πάντα όμως μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού, του συστήματος δηλαδή που εφαρμόζεται σχεδόν παγκοσμίως.
Εδώ θα πρέπει να δώσουμε ένα δίκιο σε όλους αυτούς τους σκληρά εργαζόμενους καριερίστες, στους τυφλά υπάκουους των αριθμών και των νόμων της αγοράς. Και να πούμε πως ναι σε αυτό το σύστημα, σε αυτό το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον με μια οικονομία που ελέγχεται παγκόσμια από κάτι ανώμαλους διεστραμμένους και άπληστους υπανθρώπους δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Η Ελλάδα, δηλαδή και η κάθε Ελλάδα, θα πρέπει να πληρώσει το χρέος της.
Τώρα πλέον θεωρείται δήθεν πολυτέλεια και χάσιμο χρόνου να ασχοληθούμε με το ποιόν του χρέους ή ακόμη καλύτερα να κατηγορήσουμε τις ιδιωτικές τράπεζες και τους ιδιώτες επιχειρηματίες την στιγμή που επιχειρείται μία ακόμη πλύση εγκεφάλου, μια ακόμη αλλοίωση της πραγματικότητας. Όλοι αυτοί οι περισπουδαγμένοι τσαρλατάνοι επιχειρούν να δαιμονοποιήσουν προσέξτε…όχι το κράτος αυτό καθεαυτό αλλά τον δημόσιο χαρακτήρα του κράτους. Δεν θα κατηγορήσουν βέβαια αυτούς τους διαχειριστές που σε αγαστή συνεργασία με τους ιδιώτες απατεώνες έφαγαν τα λεφτά του δημοσίου. Ούτε φυσικά τους ιδιώτες τους ίδιους, αφού στην Ελλάδα και όχι μόνο το να είσαι επιτυχημένος ιδιώτης επιχειρηματίας θεωρείται το θέσφατο της ευτυχίας και το όνειρο του κάθε αγνού υποτίθεται πατριώτη, άσχετα αν έχεις πατήσει πάνω σε πτώματα και έχεις συνεργαστεί με τον ίδιο τον διάβολο…
Τώρα, όσον αφορά το ίδιο το κράτος και τις παραμέτρους γύρω από την αναγκαιότητα ή την κατάργησή του είναι μεγάλη κουβέντα για να αναλυθεί εδώ πέρα. Αυτό που προσπαθώ είναι να δώσω μία απάντηση στο γιατί οι Έλληνες δεν ξεσηκώνονται. Δύο σημαντικά στοιχεία. Το ένα είναι πως μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν επιθυμεί την κατάργηση του συστήματος, επιθυμεί απλά την καλυτέρευσή του. Με αυτή τη λογική δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική και οργανωμένη αντίδραση αν θεωρήσουμε δεδομένο πως αυτοί οι άνθρωποι αδυνατούν να σκεφτούν κάτι πέρα από αυτό το οποίο γνωρίζουν ή νομίζουν πως γνωρίζουν. Ακόμη και τώρα πολλοί είναι αυτοί που ελπίζουν σε μία άλλη Ελλάδα μην μπορώντας να πιστέψουν και να δεχθούν πως η Ελλάδα με το μέγεθος της διαπλοκής και της διαφθοράς δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. και πως η κύρια αιτία της καταστροφής είναι η καταλήστευση του κράτους από τους ιδιώτες σε συνεργασία με τους πολιτικούς τους υπαλλήλους.
Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως στην Ε.Ε. δεν υπάρχει πρόβλημα. Όσο διαρκεί και εντείνεται η διαχείριση και η χειραγώγηση της παγκόσμιας οικονομίας από το «αόρατο χέρι» των αγορών τόσο θα σφίγγει και η θηλιά στο λαιμό του κάθε μέσου ανθρωπάκου, του κάθε βιοπαλαιστή και γενικότερα του κάθε εργαζόμενου ή άνεργου εκτός φυσικά από εκείνους που χρειάζεται το σύστημα για να ελέγξει τις μάζες των δισεκατομμυρίων. Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε αναλώσιμοι ακριβώς όπως ένα εργαλείο ή μία σακούλα.
Το δεύτερο είναι πως η Αριστερά στην Ελλάδα -και παγκοσμίως- που υποθετικά θα μπορούσε να συσπειρώσει ένα μεγάλο μέρος των πληττόμενων μαζών έχει κάνει ειρηνευτική συμφωνία με τους κυρίαρχους και έχει εναποθέσει την επανάσταση μαζί με όλη της την ιδεολογία σε ένα απροσδιόριστο μέλλον ή σε μία συνθήκη εντελώς διαφορετική από αυτό που βιώνουμε σήμερα. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας πολιτικός καιροσκοπισμός στα πλαίσια του επαγγέλματος (του πολιτικού) και ένα ακόμη πολύ καλό τέχνασμα για να μην αντιδρά κανένας σε αυτό που συμβαίνει αφού και οι τελευταίοι έχουν πειστεί -και δικαίως πως με αυτή την Αριστερά και δεν εννοώ μόνο τους απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει ελπίδα.
Αλλά ελπίδα δεν υπάρχει με κανένα κόμμα και με καμία ειρηνική διαμαρτυρία. Αυτό το σύστημα ή το σκοτώνεις ή σε σκοτώνει. Κι αν ακόμη δεν έχεις τις απαραίτητες δυνάμεις ώστε να προπαγανδίσεις τη ανοιχτή πολεμική σύγκρουση με το κατεστημένο, κινείσαι σε αυτήν την κατεύθυνση παραμερίζοντας τουλάχιστον προς το παρόν τις όποιες ιδεολογικές διαφορές και επισπεύδεις το επιβεβλημένο και το αναπόφευκτο.Την επανάσταση απέναντι στους εχθρούς των ανθρώπων και των υποστηρικτών τους. Αλλιώς είσαι το ίδιο με αυτούς και ό,τι κι αν λες πέφτει στο κενό και στην χοάνη της απροσδιοριστίας και του διχασμού.
Εν τέλει κάποιοι βρίσκονται στους δρόμους ακόμη και πολύ πριν την επιβολή των μνημονίων. Γιατί; Γιατί πάντα πίστευαν και πιστεύουν πως αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει. Αλλά πάντα είμασταν πολύ λίγοι ποσοτικά καθώς η πλειοψηφία πάντα έβρισκε λόγους για να απολαμβάνει την επίπλαστη και προσωρινή όπως αποδείχτηκε ευημερία της.
Αυτό που συμβαίνει παγκοσμίως δεν είναι απλά μία οικονομική κρίση. Είναι μία προσπάθεια επιβολής και εδραίωσης ενός στυγερού και απάνθρωπου ολοκληρωτισμού που επιχειρείται δήθεν στο όνομα της δημοκρατίας, της ανάπτυξης, της ασφάλειας και κάθε έννοιας κατακρεουργημένης από τους ευφυείς τσαρλατάνους και εγκληματίες. Είναι ένας ολοκληρωτισμός που δεν σου αφήνει άλλη επιλογή παρά μόνο την επιβίωση με κάθε τρόπο και με τους όρους που θέλουν οι εξουσιαστές και τύραννοι, αδιαφορώντας βέβαια για τον διπλανό σου ακόμη και για τους δικούς σου ανθρώπους.
Η απεριόριστη εξουσία που έχει συσσωρευτεί στα χέρια αυτών των τυράννων με το δημοκρατικό ή το σοσιαλιστικό μανδύα με την δική μας ανοχή και χάρη τους προσφέρει απεριόριστα κέρδη. Και αυτά τα κέρδη με τη σειρά τους τους διασφαλίζουν την αιώνια εξουσία πάνω στη φύση,στα πράγματα και στους ανθρώπους.
Αυτό που είναι σίγουρο, είναι πως τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Ένας καινούριος κόσμος γεννιέται μέσα στην καρδιά του παλιού που αργοπεθαίνει μέσα στην προσπάθεια να αναζητήσει εναλλακτικές. Ο παλιός ο κόσμος που τώρα μένει πίσω δεν ήταν καλύτερος από αυτόν που έρχεται. Απλά παρείχε την χρονική ασφάλεια στους διαχειριστές του στο να εφαρμόσουν καλύτερα τα ολοκληρωτικά τους σχέδια στο μέλλον. Είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον πάλι θα παρέχουν την ζεστή αυτή ασφάλεια στην κοντή μνήμη και στο κουρασμένο μυαλό του κάθε πικραμένου. Μέχρι την επόμενη κρίση τους. Μέχρι που να μην υπάρχει κανένας να αντισταθεί, κανένας να προτείνει κάτι ουσιαστικά εναλλακτικό. Τότε θα έχουν νικήσει ολοκληρωτικά.
Ένας καινούριος κόσμος, λοιπόν, γεννιέται μέσα από τον βασανιστικό θάνατο του παλιού και δεν θα είναι υπέροχος. Ένας παρατεταμένος χειμώνας, μια περίοδος παγετώνων μέχρι που η ανθρωπότητα αποφασίσει να σπάσει αυτόν τον καταστροφικό φαύλο κύκλο των τυράννων και να απελευθερωθεί από κάθε «αόρατο χέρι» αναλαμβάνοντας την αυτοδιαχείριση και το πέρασμα στην κομμουνιστική κοινωνία με όρους απολύτως ισότιμους για όλους τους ανθρώπους.
Υ.Γ: Κάνουμε έκκληση στις βάσεις των κομμάτων και στις αναρχικές οργανώσεις,να διαλύσουν τώρα τα κόμματα και να δημιουργήσουν προσωρινό επαναστατικό μέτωπο σε συνεργασία με τους εργαζόμενους και τους ανέργους.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου