γράφτηκε
Unknown
29.6.16
-
0
Comments
1. Το όνομα Adolf (Αδόλφος) ήταν πολύ συνηθισμένο, για πολλούς αιώνες, στην Γερμανία, την Αυστρία, το Βέλγιο. Μετά το 1945 το όνομα αυτό έχει εκλείψει.
2. Το σημερινό (καπιταλιστικό) Κράτος είναι μετεξέλιξη του Απολυταρχικού, το οποίο αποτελούνταν από ένα και μόνο μηχανισμό, τον στρατό, που επιτελούσε δύο λειτουργίες: επιθετική – αρπακτική (πόλεμος μεταξύ φεουδαρχών για οικειοποίηση περιοχών, άρα κοινωνικού πλούτου) και αμυντική – κατασταλτική (εξεγέρσεις αγροτών). Η αρπαγή του εγχώριου κοινωνικού πλούτου γινόταν είτε από τους ίδιους τους φεουδάρχες είτε από ιδιώτες φοροσυλλέκτες, υπαλλήλους ουσιαστικά του Κράτους.
3. Με την επέκταση του καπιταλισμού δίπλα στον στρατό και τη συλλογή των φόρων αναπτύχθηκαν νέοι μηχανισμοί, τα σημερινά Υπουργεία, ο καθένας εκ των οποίων αποίκισε κοινωνικά πεδία, με αποτέλεσμα το Κράτος να γίνει ένας γιγάντιος μηχανισμός που για να λειτουργήσει χρειάζεται τεράστιο κοινωνικό πλούτο.
4. Το ποιος θα καταβάλλει το κόστος της λειτουργίας του ήταν ένα από τα κομβικά επίδικα αντικείμενα του κοινωνικού πολέμου.
5. Εάν ο καπιταλισμός μπαίνει σε φάση συρρίκνωσης και εάν η παραγωγή του κοινωνικού πλούτου γίνεται από ολοένα και λιγότερους παραγωγούς, τότε το κόστος της λειτουργίας του θα πέσει στις πλάτες (αύξηση φορολογίας) των Υποτελών Τάξεων (προλεταριάτου, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων). Αυτό συμβαίνει σήμερα.
6. Εάν αποτύχει αυτό το μοντελάκι, το επόμενο θα είναι οι περικοπές δαπανών, η απόσυρση από τα κοινωνικά πεδία που έχει αποικίσει, δηλαδή η συρρίκνωση του Κράτους.
7. Τα κενά θα σπεύσει να τα καλύψει ο φασισμός, η πειθάρχηση και η εξόντωση δηλαδή όλων αυτών που πληρώνουν το κόστος της μετάβασης από την επέκταση στην συρρίκνωση του καπιταλισμού. Και είναι πολλοί!
8. Και στις δύο περιπτώσεις (αύξηση φορολογίας, περικοπή δαπανών) το αποτέλεσμα θα είναι η όξυνση του κοινωνικού πολέμου. Το Brexit είναι η πρώτη αντίδραση κατά της πρώτης μεθόδου (αύξηση φορολογίας) και θα υπάρξουν και άλλες, πολλές.
9. Η διεξαγωγή του οξυμένου κοινωνικού πολέμου θα φέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της οργάνωσης, του συντονισμού και της κλιμάκωσής του. Δηλαδή, το ζήτημα της Αριστεράς – γιατί Αριστερά σημαίνει οργάνωση και συντονισμός του κοινωνικού πολέμου. Ό,τιδήποτε δεν είναι αυτό, δεν είναι Αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου