Κανιβαλισμός made in Greece

γράφτηκε Unknown 15.9.16 - 5 Comments

της Θεοδοσίας Μπατάλα

Ο παρακάτω διάλογος έλαβε χώρα στο α’ εξάμηνο του σωτηρίου έτους 2015 μέσα σε κατάστημα παρουσία τεσσάρων αντρών συμπεριλαμβανομένου του Γιώργου, γιου του ιδιοκτήτη, γύρω στις 12 το μεσημέρι: 

Εγώ: Aς υποθέσουμε ότι μπροστά σου βρίσκεται ένα 15χρονο κοριτσάκι, πρόσφυγας ή θύμα εμπορίας ανθρώπων, μισόγυμνο, εκτυφλωτικής ομορφιάς, ξανθό με γαλανά μάτια, κρυωμένο, ταλαιπωρημένο και πεινασμένο, φοβισμένο και απελπισμένο. Τι θα κάνεις; Θα το περιθάλψεις; Θα το καλύψεις με μια κουβέρτα, θα το πάρεις να το πλύνεις, να το ντύσεις, να το ταΐσεις, να το ζεστάνεις και να το προστατέψεις ή θα το γαμήσεις; 

Γιώργος: Kαλά τρελή είσαι; Μαλάκας είμαι; Φυσικά και θα το γαμήσω! 

Στη συνέχεια του διαλόγου εγώ η τρελή, ναι μεν είπα όλα τα υπόλοιπα εκτός από το "όπως η κόρη σου" γιατί περιέγραφα ένα κοριτσάκι με τα χαρακτηριστικά του ίδιου του του παιδιού. Είμαι σίγουρη ότι η απάντηση του Γιώργου, μπορεί να μην ήταν ακριβώς η ίδια απουσία των υπόλοιπων πουτσαράδων. 

Σε πραγματικές συνθήκες η αντίδραση του Γιώργου θα ήταν διαφορετική αν είχε καπνίσει μόνο καναδυό "μαυράκια" και χειρότερη αν είχε καταναλώσει και αρκετή ποσότητα αλκοόλ ταυτόχρονα. 

Γιατί ο κακοποιημένος από τον πατέρα του Γιώργος, έτσι έκανε υποφερτή την φρίκη: Ενσωματώθηκε και την ενσωμάτωσε. 

Ο σαραντάχρονος Γιώργος, ο ίδιος πατέρας ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, την μία μέρα ανακοινώνει ότι ο πατέρας του θα αποχωρήσει από την επιχείρηση και ξεκινάει ανακαίνιση του μαγαζιού και σχέδια και την επόμενη ξαναπαίζει στο γαμημένο θρίλερ "Αν δεν με παρακαλάς, πώς θα έχεις κάτι;"

Από το 2010 αυτή η γαμημένη και αφόρητα υποκριτική ερώτηση "τι θα γίνουν τα παιδιά μου;" δεν μου προκαλεί απλά απίστευτη αηδία αλλά ξεκαθαρίζει την ήρα από το στάρι. 

Η απάντηση είναι η ωμή και νομοτελειακή αλήθεια: ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ και ΠΟΡΝΕΣ, ακριβώς σαν εσάς που θέτετε αυτήν την ερώτηση. Γιατί δεν θα ξαναεξηγήσω τα γαμημένα αυτονόητα σε κανένα πούστη και καμιά πουτάνα που θεωρεί τα δικά του τα παιδάκια ξεχωριστά και εξαιρετικά, ότι αν το παιχνίδι, δεν περιλαμβάνει ανθρώπινα, κοινωνικά, πολιτικά και εργασιακά δικαιώματα για τα άλλα παιδάκια, δεν προβλέπονται ούτε και για τα μεμονωμένα παιδάκια του καθενός ξεχωριστού και εξαιρετικού από εσάς που ρωτάτε. 

Το τι κάνετε με τα δικά σας παιδιά, το συνέλαβε ο μαθηματικός Παντελής Μιντεκίδης: 

Η ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ὓβρις → ἂτη → νέμεσις → τίσις 

[1] Η αίσχιστη αθλιότητα των σημερινών ελλήνων γονέων δεν είναι ότι αυτοί αμαχητί και όλως εθελοδούλως εγκατέλειψαν το παρόν και το μέλλον της πατρίδας τους κάτω από την μπότα των ξένων τοκογλύφων και κυρίως των ντόπιων δοσίλογων αρπαχτικών. Αυτό συνιστά συλλογική εθνική αναξιότητα! Χαρακτηρίζει τους ανάξιους και ανίκανους έλληνες να διασφαλίσουν τις προϋποθέσεις ύπαρξης, συντήρησης και κυρίως διατήρησης του αγαθού που τους κληροδότησαν με ιδρώτα, πόνο και αίμα οι πρόγονοί τους, δηλαδή τον τίτλο του Ελεύθερου Έλληνα Πολίτη. 

[2] Ωστόσο, η τρισβάρβαρη ηθική αθλιότητα ιστορικών διαστάσεων των σημερινών ελλήνων γονέων, αυτή που τους καθιστά ανάξιους να φέρουν τον ιερό τίτλο του Έλληνος Γονέως, αλλά και υπόλογους ακόμη και σε αυτήν την πλέον εκχυδαϊσμένη αστική νομιμότητα, είναι ακριβώς η ακόλουθη: Γέννησαν, έφεραν στον κόσμο και εγκατέλειψαν το παρόν και το μέλλον των σωμάτων των ανήλικων αγοριών και κοριτσιών τους στις ακόρεστες σαδιστικές ορέξεις των ξένων τοκογλύφων και κυρίως των ντόπιων δοσίλογων αρπαχτικών, μετατρεπόμενοι οι ίδιοι σε γονείς-ηδονοβλεψίες του βιασμού των «λατρευτών», κατά πως διατείνονται, τέκνων τους. 

Ακριβώς αυτό χαρακτηρίζει τους σημερινούς έλληνες γονείς: Η συλλογική γονεακή αναξιότητα!! Είναι η αναξιότητα που σαφώς χαρακτηρίζει εκείνους που ενώ η φύση και η κοινωνία τους έστεψε με την υπέρτατης ιερότητας τιμή και δόξα της τεκνοποίησης, αυτοί ίστανται ανάξιοι πατέρες και μητέρες για την διασφάλιση των προϋποθέσεων ύπαρξης, συντήρησης και κυρίως διατήρησης του θείου τούτου δώρου. Τέτοιοι, και όχι διαφορετικοί, είναι οι σημερινοί έλληνες γονείς που αδιαμαρτύρητα, αλλά και συναμαρτάνοντας, αποδέχονται να βλέπουν τα τέκνα τους ως περίσσια ανθρώπινης ύπαρξης! 

[3] Ιδού πως περιγράφει το φαινόμενο της επίδρασης του δημόσιου χρέους πάνω στα αγέννητα και ανήλικα τέκνα ακόμη από το 1842 ο Άγγλος καπιταλιστής και διανοητής από το Newcastle, Thomas Doubleday: 

"Η πιο μεγάλη και πιο μοιραία αντίρρηση σε όλα τα εκτεταμένα συστήματα εθνικού δανεισμού, είναι, ωστόσο, ότι υποθηκεύουν, στην πράξη, την εργασία στην αιωνιότητα. Μιας και μόνο από τα προϊόντα της εργασίας του έθνους μπορεί να πληρωθεί ο ετήσιος τόκος. Αυτό δεν είναι βιασμός μόνο των φυσικών νόμων, αλλά όλων των νόμων γενικά. Δεν υπήρξε ποτέ κανένας κώδικας επί της γης, που να κάνει τα παιδιά υπόλογα για τα χρέη των πατέρων τους, εκτός κι αν αυτοί άφησαν στα παιδιά τους περιουσία για να τα πληρώσουν. [Πολύ περισσότερο όταν αυτά τα χρέη καν δεν τα δημιούργησαν οι πατέρες … Π.Μ.] Το να υποθηκευθεί η μελλοντική εργασία ενός παιδιού για να πληρωθεί ο τόκος ενός χρέους, που συνάφθηκε πριν αυτό να γεννηθεί, είναι στην πραγματικότητα η μετατροπή αυτού του παιδιού σε δούλο. Ένα νήπιο, που έχει υποθηκευθεί με αυτόν τον τρόπο, γεννιέται είλωτας και δουλοπάροικος. Το σώμα του δεν του ανήκει περισσότερο απ’ ότι ανήκει στον κάτοχο των εγγυήσεων. Ενώ υπό οποιαδήποτε πρόφαση ή όνομα, οι κόποι του γίνονται ιδιοκτησία κάποιου άλλου. Είναι δούλος από κάθε πρακτική άποψη και δούλος θα πρέπει να ονομάζεται. Σύμφωνα με τον ορισμό, «δούλος» είναι εκείνος «ο άνθρωπος του οποίου ο σωματικός μόχθος και οι καρποί του είναι ιδιοκτησία κάποιου άλλου», και σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει κάθε άνθρωπος που η εργασία του υποθηκεύεται για να πληρωθεί ο τόκος ενός Εθνικού Χρέους»".

Αφού αυτά κάνετε στα ίδια σας τα παιδιά, τα προσφυγόπουλα είστε ικανοί να τα κόψετε και να τα φάτε, επικαλούμενοι την σωτηρία των γαμημένων σας των παιδιών Αλλά, είπαμε, εγώ είμαι η τρελή, ζουρλή, μουρλή και γραφική, μόνο που κι από τον τόρνο σας να με περάσετε, και πάλι δεν θα χωράω στα γαμημένα καλούπια σας.

• Facebook
• Tweeter
• Google+
• Pinterest