γράφτηκε
στον Τοίχο
10.3.17
-
0
Comments
Η Ρένα Μαγιάφα, Αρχιτέκτων μηχανικός, υπηρέτησε στα Χανιά, στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων Χανίων το 2000. Στην επιστολή της αυτή περιγράφει τις επίμονες και προκλητικές πιέσεις που της ασκήθηκαν από τον Πρόξενο της Γερμανίας για να ξαναστηθεί το “Γερμανικό Πουλί”.
Διαβάστε την επιστολή της που αποκτά ιδιαίτερη αξία λαμβάνοντας υπόψη τις διαρκείς προσπάθειες επαναγραψίματος και αναθεώρησης της ιστορίας και της Μάχης της Κρήτης τα τελευταία χρόνια:
Με αφορμή το δημοσίευμα της εφημερίδας “Αγώνας της Κρήτης ” σχετικά με το ξαναστήσιμο του ναζιστικού μνημείου το “γερμανικό πουλί” από τον σύλλογο των βετεράνων του ναζιστικού πολέμου και των απογόνων των μακελάρηδων των χωριών της Κρήτης και όχι μόνον θα ήθελα να προσθέσω την δική μου εμπειρία πάνω σε αυτό το θέμα.
«Είμαι Αρχιτέκτονας Μηχανικός και το 2000 υπηρετούσα στα Χανιά στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων Κρήτης.
Τότε, εκείνη την εποχή, με επισκέφτηκε στα γραφεία της Υπηρεσίας ο Πρόξενος της Γερμανίας για να μου ζητήσει να ξαναστηθεί το κατάπτυστο για την Κρήτη μνημείο που κατέστρεψε η κακοκαιρία εκείνων των ημερών.
Μάλιστα είχε το θράσος να απαιτήσει να κηρυχτεί και ιστορικό μνημείο, από την Υπηρεσία μου, το τέρας που ήθελε να ξαναχτίσει. Βέβαια του εξήγησα πως για μένα αυτό το “πουλί” μόνο επώδυνες μνήμες θα ανακαλούσε και δεν θα έπρεπε με κανένα τρόπο να ξαναστηθεί στην Νέα Κυδωνία όπου είχε στηθεί στην κατοχή το 1942 από τους ναζιστές και τους δοσίλογους συνεργάτες τους και τον έδιωξα.
Ο άνθρωπος εκείνος του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι ήταν τόσο επίμονος και τόσο προκλητικός που αναγκάστηκα να του τονίσω πως από την δική μου πλευρά δεν επρόκειτο με κανένα τρόπο να υπογραφεί εντολή για την κατασκευή ενός συμβόλου μίσους, θα ήταν και μια ντροπή που θα την έσερνα σε όλη μου την ζωή εάν υποχωρούσα στις απαιτήσεις ενός ναζιστή ή εκπροσώπου των ναζιστών.
Επειδή ερχόταν και ξαναερχόταν στα γραφεία και επέμενε στο αίτημα του του πρότεινα να πάει στο Μάλεμε να στήσει ότι μνημείο ήθελε μια και εκεί βρίσκονται και οι τάφοι των Γερμανών αλεξιπτωτιστών και να αφήσουν ήσυχη την περιοχή της Νέας Κυδωνίας. Δυστυχώς υπήρξαν και κάποιοι ντόπιοι επώνυμοι που προσπάθησαν να με πιέσουν να ενδώσω στην έγκριση που ζητούσαν που τελικά δεν πήραν.
Όπως φάνηκε σε όλα αυτά τα χρόνια και η Κεντρική Υπηρεσία του ΥΠΠΟ τους αγνόησε προς τιμήν τους και εκείνοι.
Από τότε 17 χρόνια έμειναν ήσυχοι και δεν ξαναενόχλησαν παρά μόνο τώρα που όπως φαίνεται έχουν πολλά κίνητρα υπέρ τους για να ξαναπατήσουν τα πόδια τους στην Κρήτη.
Πρώτα από όλα η δίκη του αναθεωρητή της Ιστορίας Χ.Ρίχτερ το 2015 στο Ρέθυμνο με το κατάπτυστο βιβλίο του όπου συκοφαντεί, εξυβρίζει και ταπεινώνει την μνήμη των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στην κατοχή του 1941 στην Μάχη της Κρήτης, αποκαλώντας τους Κρήτες μαχητές που αντιστάθηκαν στην εξ ουρανού επίθεση των ναζιστών ως κτηνώδεις και βαρβάρους απέναντι στους “ιππότες” της κολάσεως που εισέβαλλαν στην Κρήτη με ιδεώδη για την “παγκόσμια ειρήνη” όπως αναφέρει για τους ναζιστές συμπατριώτες του εξιδανικεύοντας την εικόνα τους , δυστυχώς με την σύμφωνη γνώμη μερίδας πανεπιστημιακών του Πανεπιστημίου Κρήτης που άκουσον άκουσον τον ανακήρυξαν και επίτιμο διδάκτορα.
Θα ήθελα να σημειώσω πως ο κ. Ρίχτερ αθωώθηκε στο δικαστήριο που κράτησε τρεις μήνες μετά την παρέμβαση του τότε υφυπουργού παιδείας κ. Λιάκου, με κατάμεστο ακροατήριο και με καταθέσεις πολλών καθηγητών του Πανεπιστημίου υπέρ του φιλοναζιστή συγγραφέα που προκάλεσαν την αγανάκτηση με όσα κατέθεσαν και με λίγους έντιμους καθηγητές που κατέθεσαν την πραγματική ιστορία της Μάχης της Κρήτης, την πραγματική ιστορία της κατοχής της Ελλάδος και της υπόλοιπης κατεχόμενης Ευρώπης, υποστήριξαν τους Κρήτες αγωνιστές και περιέγραψαν τα άγρια εγκλήματα τους σε όλα τα χωριά της Κρήτης και σε όλη την Ελλάδα.
Το Πανεπιστήμιο Κρήτης παρόλο που αποφάσισε να πάρει πίσω την τιμητική διάκριση στον φιλοναζιστή Γερμανό δεν το έχει πράξει ακόμη και το κυριότερο δεν έχει ζητήσει συγνώμη από τον Κρητικό Λαό για αυτήν την ιστορία.
Ήδη αυτόν τον καιρό η Γερμανική Κυβέρνηση χρησιμοποιεί πολλούς ύπουλους τρόπους για να χώνεται στα δεδομένα της κοινωνίας μας πότε με συμφωνίες που πραγματοποιεί με τους δήμους των Μαρτυρικών Χωριών πότε με τις ανταλλαγές πολιτιστικών δρώμενων ανάμεσα στην Γερμανία και την Ελλάδα και κυρίως με τις ταπεινωτικές απαιτήσεις της Γερμανικής κυβέρνησης , τους εκβιασμούς και τα μνημόνια και αυτόν τον καιρό με την άλωση των πυλών της Ελλάδας των 14 αεροδρομίων και του ελληνικού εδάφους που αυτά κατέχουν από την γερμανική Fraport και το γερμανικό κράτος.
Και αυτές οι προσεγγίσεις στα μαρτυρικά χωριά και στην Ελλάδα έχουν να κάνουν με την οργάνωση ενός δικτύου των αξιωματικών της ναζιστικής μονάδας αλεξιπτωτιστών οι “μαχητές της Κρήτης” όπως ονομάζονται που άσκησαν επί δεκαετίες σημαντική επιρροή στο Σύνδεσμο Γερμανών Αλεξιπτωτιστών ο οποίος συνέβαλε ιδιαίτερα στην διαμόρφωση απόψεων και στην καλλιέργεια της παράδοσης μέσα και έξω από τις ένοπλες δυνάμεις στην Γερμανία.
Στην δεκαετία του 1950, μεταξύ άλλων ο Στούντεντ και ο Γκερίκε υπήρξαν “πρόεδροι” της οργάνωσης αλεξιπτωτιστών της Βέρμαχτ στους λεγόμενους Παλιούς Αετούς, μεταξύ αυτών και των ειδικών δυνάμεων που απέκτησαν άσχημη φήμη.Ο σύλλογος αυτός είναι δικτυωμένος και στις “συντροφιές” στις οποίες ανήκουν και όλες οι υπαρκτές ακόμη παραδοσιακές οργανώσεις των ναζιστών αλεξιπτωτιστών, ενώ παράλληλα είναι δομημένος με πολλές οργανώσεις σε επίπεδο ομόσπονδων κρατιδίων , δήμων και σε τοπικό επίπεδο.
Ένα ιδιαίτερο βάρος της δραστηριότητας τους αποτελεί η καλλιέργεια της παράδοσης και η θύμηση για τους νεκρούς των μονάδων αλεξιπτωτιστών της Βέρμαχτ.
Εδώ , η Κρήτη βρίσκεται σε πρώτο πλάνο.
Η εισβολή για πολλές δεκαετίες εξυμνήθηκε ως μοναδικό στρατιωτικό κατόρθωμα και ως παράδειγμα απαράμιλλης γενναιότητας και θυσίας των Γερμανών στρατιωτών.
Στις 20 με 25 Μαϊου γιορτάζουν την “Ημέρα της Κρήτης” όπου διάφορες ομάδες ταξιδεύουν για τις εκδηλώσεις μνήμης στην Κρήτη.Στις 13/5/2016 λαμβάνει χώρα εκδήλωση μνήμης στο Μίτενβαλτ στην Βαυαρία, από ομάδα αλεξιπτωτιστών για τους αλεξιπτωτιστές που έχασαν την ζωή τους κατά την εισβολή στην Κρήτη.
Η 5η Μεραρχία Ορεινών Καταδρομών ήταν η κύρια στρατιωτική δύναμη κατά την κατάκτηση του νησιού. Ο διοικητής Ρίνγκελ εξέδωσε στις 23 Μαίου 1944 την πρώτη διαταγή για την μαζική δολοφονία των Κρητικών.
Η Ένωση Ορεινών καταδρομών Άνω Φραγγονίας και η Ένωση Γερμανών Αλεξιπτωτιστών επισκέπτονται πάνω από 25 χρόνια την Κρήτη και ιδιαίτερα την Κάντανο και τα Φλώρια όπου στην πλατεία του χωριού υπάρχει ένα καλοσυντηρημένο ναζιστικό μνημείο με την επιγραφή ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ακριβώς απέναντι στην άλλη μεριά του δρόμου υπάρχει μνημείο για τους εκτελεσθέντες από τους ναζί το οποίο κοντά στο ναζιστικό μνημείο μοιάζει σαν ορφανό.
Ως και τα γράμματα από τα ονόματα των εκτελεσθέντων έχουν σχεδόν σβηστεί.
Στην είσοδο της Καντάνου η πρώτη επιγραφή που τοποθέτησαν οι ναζί γράφει:
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΤΗΝΩΔΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΩΝ ΑΛΠΙΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΑΠΟ ΑΝΔΡΑΣ,ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΜΑΖΙ ΔΙΟΤΙ ΕΤΟΛΜΗΣΑΝ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΑΙΧ ΚΑΤΕΣΤΡΑΦΗ ΤΗΝ 3-6-1941 Η ΚΑΝΔΑΝΟΣ ΕΚ ΘΕΜΕΛΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΕΙ ΠΛΕΟΝ ΠΟΤΕ.
Η δεύτερη αναφέρει:
ΩΣ ΑΝΤΙΠΟΙΝΟΝ ΤΩΝ ΑΠΟ ΟΠΛΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΟΠΙΣΘΕΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΕΝΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΚΑΤΕΣΤΡΑΦΗ Η ΚΑΝΔΑΝΟΣ.
Στην τρίτη μαρμάρινη πλάκα που έφεραν οι κατακτητές το 1943, προοριζομένη για το μνημείο που θα κατασκεύαζαν γράφει:
ΕΔΩ ΥΠΗΡΧΕ Η ΚΑΝΔΑΝΟΣ ΚΑΤΕΣΤΡΑΦΗ ΠΡΟΣ ΕΞΙΛΑΣΜΟΝ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ 25 ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ.
Αυτά είναι μοναδικά ιστορικά μνημεία σε όλη την Ευρώπη που άφησαν οι “Ιδεαλιστές” ναζί στην Κάντανο,καθώς οπουδήποτε και αν κατέστρεψαν δεν άφησαν γραπτά την απόδειξη του εγκλήματος τους αλλά και δεν τόνισαν πόσο τους πείραξε η αντίσταση του Κρητικού Λαού.
Όσον αφορά τον πολιτιστικό – μορφωτικό σύλλογο των απανταχού Φλωριανών που διαμαρτύρεται για τις εναντίον των ναζιστών εκδηλώσεις και τους δημοτικούς άρχοντες στα μαρτυρικά Φλώρια και Κάντανο που αναστηλώνουν και περιποιούνται τα ναζιστικά μνημεία θα ήθελα να τους ξαναθυμήσω πως στις 3 Ιουνίου οι ναζί εκτέλεσαν 180 κατοίκους της Καντάνου σφάζουν ακόμα και τα ζώα τους και καίνε ισοπεδώνοντας το χωριό.
Στις 23 ,24, 25 Μαίου γίνονται οι μάχες στα Φλώρια και στο φαράγγι της Καντάνου που σήμερα είναι διατηρητέο μνημείο
Τιμή και δόξα λοιπόν στους ναζί.
Συνεργάτες πάντοτε θα υπάρχουν.
Στην Γερμανία απομακρύνονται πλακέτες,γκρεμίζονται μνημεία ναζιστικά,μετονομάζονται αίθουσες ή και δρόμοι που φέρουν σύμβολα ή ονόματα στρατιωτικών της Βέρμαχτ ενώ στην Κρήτη όχι μόνο δεν γίνεται συζήτηση αλλά υπάρχουν Έλληνες που υπερασπίζονται αυτά τα ναζιστικά σύμβολα , φιλοξενούν τους μακελάρηδες των χωριών τους δήθεν στο όνομα της φιλοξενίας και νοιάζονται για την κατασκευή νέων.
Κανένας όμως από αυτούς τους “συμφιλιωτικούς” που ξέχασαν ηθελημένα τα εγκλήματα δεν μιλάει για δικαίωση και αποζημίωση των θυμάτων.Ευτυχώς όμως που υπάρχουν αντιφασίστες που διαμαρτύρονται για το αυτονόητο και θα συνεχίσουν να διαμαρτύρονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου