Φίλτατε αγρότη από την Καρδίτσα

γράφτηκε στον Τοίχο 16.3.17 - 1 Comments

του Γιάννη Λαζάρου 

Πίστεψέ με, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ίσως τα χέρια μας να μην έχουν τους ίδιους ρόζους αλλά στο μυαλό μας οι εκρήξεις είναι ακριβώς ίδιες. Σε σκεφτόμουνα τις μέρες που αυτή τη φορά δεν κατέβηκες στα μπλόκα γιατί ξέρεις καλύτερα από τον καθένα πως και με ποιον τρόπο καταλήγουν σε τσιπροποσίες και καινούρια ραντεβού για αγώνες που εξυπηρετούν πάντα όλους τους άλλους εκτός από σένα. 

Σε φανταζόμουνα στο άδειο καφενείο με κάποιους άλλους λίγους να παραγγέλνεις τσίπουρο και να μην έχεις όρεξη να σιχτιρίσεις  την κατάσταση αφού έχεις καταλάβει πλέον πως αύριο δεν υπάρχει για κανέναν, με την απορία να διαγράφεται στο πρόσωπό σου σαν χαμόγελο: «αν αυτή τη φορά θα καταλάβει και κανένας άλλος την κοροϊδία». 

Μπορεί και να είχα νιώσει την αγωνία σου από παλιά όταν τα χωράφια είχαν γεμίσει βάτα και αναπολούσες την μυρουδιά του οργώματος και τα πουλιά που ακολουθούσαν το αλέτρι να τραφούν κι αυτά από κανένα σκουληκάκι. Ναι, για την εποχή που κάποιο αόρατο χέρι μοίραζε λεφτά ως επιδοτήσεις, σου μιλώ, και το αντάλλαγμα ήταν οι ποσοστώσεις με τον αργό θάνατο να παραμονεύει πάλι στο καφενείο λόγω απραξίας. 

Εσύ ξέρεις καλύτερα ποιος και τι έφταιξε, δεν θέλω να σε κουράσω με πράγματα που βίωσες στην διαδρομή ζωή - επιβίωση. 

Δεν ξέρω πόσο εύκολο ήταν και την εποχή που τα κοράκια - έμποροι με τις ευλογίες του κράτους σού άρπαζαν τον μόχθο αλλά απ' ότι γνωρίζω από αυτές τις θυσίες καμαρώνεις για τις σπουδές των παιδιών, για το ταξιδάκι που καθιέρωσες μια φορά το χρόνο με την κυρά και για τα μηχανήματα που τώρα σκουριάζουν στο υπόστεγο. 

Θα μου πεις για άγρια κυνήγια από τις τράπεζες και τους τοκογλύφους, για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς που έγιναν άντρο σπατάλης παίζοντας τον σκοπό των κομμάτων προς άγραν ψήφων και άλλα πολλά. Όμως δεν έχω σκοπό να σου κάνω την καρδιά περισσότερο μαύρη, απλά ήθελα να σου πω πως αυτές τις μέρες σε σκέφτομαι και σε καταλαβαίνω ακόμη πιο πολύ. 

Μέσα στο μυαλό σου ήμουνα όταν σκέφτηκες να μαζέψεις κοπριά και να την πετάξεις στα μούτρα του ποπ ειδώλου που σου παρουσίασαν για επενδυτή. Δεν σου κρύβω πως ψιλογέλασα όταν σκέφτηκες να αντικαταστήσεις την κοπριά με γιαούρτι για να μη σε πουν χωριάτη και βαλκανόβλαχο. 

Ξέρω αγανάκτησες για τις επιπτώσεις όλης αυτής της «επένδυσης» στο περιβάλλον. Αυτοί μίλαγαν για λεφτά και σένα το μυαλό σου ήταν στην φύση που ήξερες και επειδή το επιβάλλουν κάποιοι θα καταστραφεί. Το γνωρίζω πως δεν απόρησες για την ταχύτητα με την οποία εγκρίθηκαν τα σχέδια που έκανε για την περιοχή το ποπ είδωλο γιατί ακριβώς ξέρεις πια τον λόγο που τον έβαλαν μπροστά. 

Κοίταξες γύρω σου και είδες πάλι εκείνες τις αποχαυνωμένες φάτσες που χοροπηδάνε πάντα όταν τους δίνουν καθρεφτάκια αλλά ξέρω πως τους πονάς γιατί κάποιοι από αυτούς χωμένοι μέχρι το λαιμό είναι από κάτι solar park που έκαναν και χρωστάνε της Μιχαλούς. 

Τα νεύρα σου έγιναν κουρέλια όταν είδες το ποπ είδωλο να παίρνει το μικρόφωνο νομίζοντας πως θα σας τραγουδήσει. Ήταν η στιγμή που πήρες την απόφαση να φύγεις για τον στάβλο να μαζέψεις κοπριά. Πάλι όμως σωριάστηκες στην καρέκλα ένα ράκος γιατί το ποπ είδωλο δεν τραγούδησε αλλά σας ενημέρωνε για το πόσο καλό κάνουν αυτές οι πηγές ενέργειας και πόσο καλές επενδύσεις είναι. Ένιωσες αυτό που λέμε «και κερατάς και δαρμένος». 

«Τι καθόμαστε κι ακούμε;» σκέφτηκες και πήρες την οριστική απόφαση να πας φυλακή πλακώνοντας με την κοπριά όλη την κομπανία που ήρθε να σε κοροϊδέψει πάλι. Μάζεψες το κουφάρι σου και πετάχτηκες έξω. Στο δρόμο για τον στάβλο τα σπίτια φωταγωγημένα και από τα ανοιχτά παράθυρα ακούγονταν οι ειδήσεις των οχτώ στη διαπασών. Ούρλιαζαν οι εκφωνητές για τις επενδύσεις που κάνει το ποπ είδωλο και την ανάπτυξη που θα φέρει στην περιοχή. Παραπάτησες, ζαλίστηκες, «δεν είναι δυνατόν» είπες μέσα σου. Κι όμως ακουμπισμένος στην στον τοίχο του Ζαφείρη να πάρεις ανάσα, οι αλαλαγμοί των εκφωνητών μπερδεύονταν στον αέρα και σου τρύπαγαν την ψυχή. 

«Σιχτίρ» είπες και τράβηξες για το σπίτι. Καλύτερα να κατέβαινες στην κόλαση. Η κυρά με τη μάνα αγκαλιά κολλημένες στα δελτία των 8, να κάνουν ζάπινγκ για να προλάβουν την είδηση σε όλα τα κανάλια γιατί το χωριό έγινε διάσημο και θα έρθουν δουλειές αφού το ποπ είδωλο το έδειξαν μέχρι πάνω σε τρακτέρ. 

Τη νύχτα την έβγαλες στο καμαράκι δίπλα στο στάβλο καπνίζοντας ένα στρέμμα λαθραίο καπνό. Το πρωί πήγες για καφέ στο καφενείο. Πριν μπεις έκανες στάση για να πάρεις εφημερίδα. Νέο εγκεφαλικό. Πρωτοσέλιδα με την επένδυση του ποπ ειδώλου και εσύ να σκέφτεσαι το ρημαδιό της επιβίωσης που σε ανάγκασαν. Είμαι σίγουρος πως εκείνη την στιγμή αποφάσισες να μη ξαναγοράσεις εφημερίδα. 

Φώναξες τον γιό του καφετζή που κατέχει τα τεχνολογικά και έχει αυτό το μαραφέτι που το κουβαλάνε παντού, να δεις και στο ίντερνετ τις ειδήσεις. Το αίμα σου ήταν έτοιμο να βάψει τον λεκιασμένο καθρέφτη του καφενείου. Δεν υπήρχε χώρος στην οθόνη για τίποτε άλλο, παντού το ποπ είδωλο, χαμογελαστό να λέει σε όλους για την «επένδυσή» του. Ήταν η στιγμή που φώναξες δυνατά «πούστηδες και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια». Όταν είδες τον καφετζή να ακουμπάει το φλιτζανάκι του καφέ κάπως ψυχρό απέναντί σου, «για τη Μέρκελ λέω» είπες, εισπράττοντας ένα ανακουφιστικό «αααααααα» από τον συχωριανό σου. 

Μας παίρνουν τη γη που από την εποχή της Αγροτικής τράπεζας ήταν υποθηκευμένη, σκέφτηκες, οι φόροι δεν αντέχονται πια, τέσσερα συσκευαστήρια πολυεθνικών ετοιμάζουν σε όλη την Ελλάδα, έδωσαν άδειες να χτίζονται τεράστια καταλύματα για ανθρώπους (εργάτες γης) σε αγροτικές εκτάσεις, να αλλάξουμε καλλιέργειες να πουλήσουμε σε άλλους δεν μας αφήνουν, μας καλούν να πληρώσουμε για να μας διδάξουν σε σεμινάρια να σπέρνουμε μετά από χρόνια αγροτικής ενασχόλησης και τόσα άλλα και μας φέρνουν ένα ποπ είδωλο να γίνει κι αυτός σωτήρας μας με «επενδύσεις», αφανιζόμαστε.

Ξέρω πως εκείνη τη στιγμή σκέφτηκες «γιατί αυτός καταλαβαίνει εμένα» αφού σε όλη την Ελλάδα τα ίδια γίνονται. 

Σου απαντώ, φίλτατε, πως όλους σας καταλαβαίνω, όλους όσους είχαμε μια Καρδιά γεμάτη ζωή και μας την κατάντησαν καρδίτσα για επιβίωση.-

• Facebook
• Tweeter
• Google+
• Pinterest