γράφτηκε
στον Τοίχο
22.8.17
-
0
Comments
Όλμοι, πολυβόλα, πίτσες και έργα τέχνης στο υπόγειο
Επιμέλεια: Μαρία Τσολακίδη
Στην μαρμάρινη σκάλα που δεσπόζει ένα ρολόι βικτοριανού ρυθμού της εταιρείας Dr Oetker υπάρχει και η μπρούτζινη προτομή ενός πρώην διευθυντή.
Είναι η προτομή του Dr Richard Kaselowsky, ενός από τους ισχυρότερους Ναζί.
Η εταιρεία Dr Oetker, που φέρει το όνομα μιας γερμανικής οικογένειας έχει ιστορία 126 χρόνων στη Γερμανία και η σκοτεινότερη περίοδός της ήταν οι δεκαετίες του 1930 και του 1940.
Πριν από λίγα χρόνια, η οικογενειακή επιχείρηση προσέλαβε διάσημους ιστορικούς για να γράψει ένα βιβλίο που να καταγράφει τη σχέση μεταξύ του πρώην αφεντικού Rudolf-August Oetker, μέλους της Waffen SS, και του Τρίτου Ράιχ.
Ανακάλυψαν πώς ο Dr Oetker υποστήριξε την πολεμική προσπάθεια του Χίτλερ, φτιάχνοντας ολμοβόλα. τμήματα πολυβόλων, και τρόφιμα για τα ναζιστικά στρατεύματα και πώς η επιχείρηση είχε χρησιμοποιήσει αιχμάλωτους πολέμου σε ορισμένες από τις εγκαταστάσεις της.
Τώρα, σε μια πιο σπάνια κίνηση, η εταιρεία στρέφει την προσοχή της σε μια κίνηση για λόγους που η ίδια γνωρίζει. Στην τεράστια συλλογή ιδιωτικών έργων τέχνης που διαθέτει.
Σε μια βιβλιοθήκη από το πάτωμα μέχρι την οροφή στην αρχική έδρα της Dr Oetker στην πόλη Bielefeld στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, η Dr Monika Bachtler αποκαλύπτει έναν από τους θησαυρούς της, ένα λαμπρό ασημένιο κύπελλο του 17ου αιώνα.
«Είναι ένα τυπικό κομμάτι της γερμανικής αργυροχρυσοχοΐας», λέει ο επιμελητής της συλλογής Oetker κρατώντας το με λευκά γάντια, «φτιαγμένο στο Augsburg το 1612».
Το κύπελλο ανήκε αρχικά στην Emma Budge, μια πλούσια Εβραία συλλέκτη έργων τέχνης από το Αμβούργο.
Ήταν μέρος μιας εντυπωσιακής συλλογής που αρπάχτηκαν βίαια από τους Ναζί στις αρχές της δεκαετίας του 1930, συμπεριλαμβανομένων των πορσελάνινων έργων Kaendler και των ζωγραφικών πινάκων του Charles-André van Loo.
Αυτό το ιδιαίτερο κομμάτι, τεχνούργημα αργυροχοΐας ανακαλύφθηκε ως αποτέλεσμα ενός εθελοντικού ελέγχου της συλλογής Dr Oetker.
Η συλλογή, η οποία περιλαμβάνει περίπου 4.500 ανεκτίμητα κομμάτια, διάσπαρτα σε διάφορες, μυστικές τοποθεσίες, αποκτήθηκε κυρίως από τον Rudolf-August Oetker.
Το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας, το οποίο περιλαμβάνει μέλη της οικογένειας Oetker, ανέθεσε τον έλεγχο το 2015. Μέχρι στιγμής, έχουν αποδοθεί μόνο τέσσερα έργα τέχνης στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.
Ο Dr Oetker είναι σφιχτός για την ακριβή αξία του ακινήτου, το ακίνητο του Budge αποφασίστηκε να αποζημιωθεί, αλλά τα αντικείμενα στη συλλογή Budge αξίζουν περισσότερο από 270.000 λίρες Αγγλίας, σύμφωνα με τον Lothar Fremy.
Ο κ. Fremy, είναι ένας Βερολινέζος δικηγόρος που εκπροσωπεί τους κληρονόμους του Budge, λέει ότι πολύ λίγες περιπτώσεις εξελίσσονται ομαλά.
«Μερικές φορές είναι σαν ένα μεγάλο παζλ που πρέπει να συναρμολογήσουμε», εξηγεί. «Μεταξύ του 1933 και του 1945, εκατοντάδες χιλιάδες είδη πωλήθηκαν, η αγορά πλημμύρισε από αντικείμενα τέχνης. Η ανίχνευση της προέλευσής τους είναι μια διαδικασία που θα πάρει "10, 20 ή 30 χρόνια το λιγότερο».
Σε αυτή την περίπτωση, χάρη στην τεράστια γραφειοκρατία που άφησαν πίσω τους οι ναζί γραφειοκράτες, υπάρχει ένας πλήρης κατάλογος για την αναγκαστική δημοπρασία της συλλογής Budge, γεμάτος με φωτογραφίες των περισσότερων αντικειμένων.
Αυτό επέτρεψε στον κ. Fremy να έχει τις λεπτομέρειες για πάνω από 1.000 αντικείμενα στον κατάλογο που ανέβασε στο lootedart.com, ένα ηλεκτρονικό μητρώο για την επιστροφή κλεμμένων πολιτιστικών αγαθών.
Αν και πολλά αντικείμενα της συλλογής Budge βρέθηκαν σε γκαλερί, συμπεριλαμβανομένων των έργων πορσελάνης του Meissen στο V & A του Λονδίνου, είναι σπανιότερα σε ιδιωτικές συλλογές, πόσο μάλλον όταν ανήκουν σε εταιρείες, να ερευνήσουν οικειοθελώς τον κατάλογό τους για να τα καταχωρηθούν στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων.
Οι ευρέως ακολουθούμενες τεχνικές για την επιστροφή των κλεμμένων από τους Ναζί, περιγράφηκαν σε μια διάσκεψη στην Ουάσινγκτον το 1998, επικεντρώνοντας σε μεγάλο βαθμό σε δημόσιες συλλογές μουσείων κλπ.
Οι ιδιωτικοί συλλέκτες, λέει ο κ. Fremy, γενικά δεν είχαν την τάση να εξετάζουν πολύ προσεκτικά την προέλευση των αποκτηθέντων.
Ωστόσο, η επιστροφή των κλεμμένων αντικειμένων από τη συλλογή Budge, και άλλων, γίνεται όλο και πιο συνηθισμένη.
«Δέκα ή δώδεκα χρόνια πριν, δεν θα το αποδέχονταν κανένας», λέει ο κ. Fremy, θυμίζοντας τις πρώιμες προσεγγίσεις σε άτομα που μπορεί να είχαν στην κατοχή τους κλεμμένη τέχνη .
Στο Bielefeld, οι ερευνητές του Dr. Oetker λένε ότι μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες για να προσδιοριστεί πόσα αντικείμενα από τη συλλογή του θα πρέπει να αποδοθούν.
Αλλά ο Joerg Schillinger ελπίζει ότι και άλλες γερμανικές εταιρείες, που έχουν τεράστιες συλλογές τέχνης θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της επιχείρησης κατεψυγμένων τροφίμων.
«Είναι λυπηρό το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένες εταιρείες που δεν γνωρίζουν στην ιστορία τους", λέει. "Έστω και αργά, 70 χρόνια μετά τον πόλεμο, είμαστε πολύ χαρούμενοι που το κάναμε».
Η σύστασή του σε άλλες επιχειρήσεις;
«Απλά κάντε το, για χάρη της επιχείρησής σας και για χάρη αυτών που ενδιαφέρονται».
bbc
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου