γράφτηκε
στον Τοίχο
7.6.18
-
0
Comments
παράτα τη ζωή σου. είναι παγίδα. έμαθα πως η πόρτα που οδηγεί στο αποτρόπαιο είναι υπαρκτή. ξέρεις που θα 'ρθεις να με βρεις. ξέρεις που ξαποσταίνουνε τα φίδια.
έλα να τη περάσουμε μαζί. και μην αργείς. έχουμε να χαράξουμε κι ένα ρητό: In girum imus nocte et consumimur igni. νύχι νύχι θα το σκαλίσουμε στον αιώνιο βράχο. βλέπεις, μόνο τους ρόζους πρέπει να εμπιστεύεσαι σ' αυτό το κόσμο.
παράτα τη ζωή σου ποιο είναι τ' όνομά σου; και τ' όνομά σου παγίδα είναι.
θα δεις που δεν θα μας αναζητήσει κανείς τους. έχει και η αγάπη τα όρια της. κλείσε για μια στιγμή τα μάτια σου και δες το πίσω μέρος των βλεφάρων σου. κι η αγάπη υπόκειται στους νόμους του εμπάργκο. κι άλλωστε, ησύχασε, δε ξέρουνε το μυστικό για να μας φτάσουν. πώς θα περάσουνε τη πόρτα; πολλοί τη φτάσανε αλλά δε βρήκαν το κλειδί.
λένε πως το κλειδί είναι κάτω από μια μεγάλη πέτρα. όλοι σηκώνουνε τη πέτρα αλλά κλειδί δε βρίσκουν από κάτω. ταπεινωμένοι επιστρέφουν στη πατρίδα. πού να φανταστούν οτι κρατούσαν το κλειδί στα χέρια τους; μόνο να δίνουν ρέστα είναι ικανοί. η ιστορία διδάσκει πως οτι δε σπάζεται στην ώρα του γεννάει την αρρώστια.
ήρθε η ώρα. έλα να σπάσουμε μαζί τη πόρτα που θα μας οδηγήσει στο τόπο που γεννιέται η εσχάτη προδοσία. το ρόδι είναι το γευστικότερο μέσα στα κόλλυβα και θα σου πω γιατί. γιατί ο χασομέρης προλετάριος είναι το επαναστατικό υποκείμενο. ποιoς είπε οτι υπάρχουνε ανώφελες υπάρξεις;
πόσες βραχογραφίες δε θα ανακαλυφθούν ποτέ τους και πόσα εγκλήματα θα μείνουν ανερμήνευτα; πόσα τριξίματα στις σωληνώσεις κρεβατιών θα χαθούν μέσα στα όνειρα των κοιμισμένων παιδιών στα ορφανοτροφεία; πόσα ακόμα αποτσίγαρα θα φαν' τα ψάρια; σε ρωτάω, πόσοι παιδικοί δράκοι θα παραμείνουνε στα σκοτεινά μέχρι η ύλη τους να γίνει σκόνη στο πάτο του μπαούλου;
ας κινήσουμε λοιπόν στο τόπο που οι σκιές μας θα χουν πάνω τα φτερά του δράκου. γιατί στο τόπο που βασιλεύουνε εφτά ήλιοι τι σκιές περίμενες να σχηματίζονται; πάμε να περιπλανηθούμε χωρίς ίχνος αριθμητικής στον οισοφάγο μας με μια κραιπάλη που θα αποτίει φόρο απέχθειας στον παλαιό το κόσμο. κρατάς μυστικό; ο παράδεισος είναι γεμάτος κρασοβάρελα.
τέρμα πια τα δάκρυα κι ας λιώνουν κι ασήμι όταν πέφτουνε. το είδα με τα μάτια μου. όχι άλλα κίτρινα χαρτάκια που αγοράζουνε χρυσό και λίρες στα φανάρια. θα πούμε σπίτι μας τη πιο κακόφημη παρέα. θα πούμε οικογένεια τα πιο χοντρά σκυλιά των λιμανιών. και να δεις που το χρυσάφι μας τις νύχτες θα φωσφορίζει μέσα από τις πληγές μας ένδοξα.
περιπλάνηση υπόσχομαι. σύγκρυο υπόσχομαι. ήρθε η ώρα να χορέψουμε στη προκυμαία. In girum imus nocte et consumimur igni. διάβασέ το κι ανάποδα αν θες. κοίτα να δεις που πάλι στη πόρτα βγαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου