γράφτηκε
στον Τοίχο
21.6.18
-
0
Comments
Αγορές μου, η κανονικότητα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,
σαν ένοιωσε την αναγκαιότητά σας, γίνηκε φορομπήχτρα και σας πασάλειψε με μειώσεις
πριν από τον εκσυγχρονισμό σας κι έλεγε οδυρόμενη:
Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,
η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δεχτείτε από μένα τις πηγές των δακρύων,
εσείς που ανακατεύετε με τα πετρέλαια το νερό της θάλασσας.
Λυγίστε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσείς που ήρθατε ουρανοκατέβατες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα βρωμερά ποδάρια σας,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·
αυτά τα ποδάρια, που σαν η Δυστυχία κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε,
από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη
και των κριμάτων σας την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,
ψυχοβγάλτρες Αγορές μου;
Μην καταφρονέσετε τη δούλη σας,
εσείς που έχετε τ' αμέτρητα πλούτη.
(μεταγραφή: Rodia)
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου