γράφτηκε
στον Τοίχο
10.1.19
-
0
Comments
Επιμέλεια:Τρύφων Λιώτας
Τι είναι μια ποίηση που δε σώζει έθνη και λαούς; Μια συμπαιγνία με τα επίσημα ψέματα, αναγνώσματα για δευτεροετείς φοιτήτριες, ένα τραγούδι μεθυσμένων που όπου νάναι θα τους κόψουν το λαιμό…
Αναζήτησα την καλή ποίηση χωρίς να το γνωρίζω. Ανακάλυψα αργά τη σωτήρια λειτουργεία της, αυτό με σώζει, μόνον αυτό...
ΤΣΕΣΛΑΦ ΜΙΛΟΣ
1911 - 2004
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ
Κύριε , μου άρεσε η μαρμελάδα φράουλα
και η σκοτεινή γλύκα ενός γυναικείου κορμιού.
Μου άρεσε ακόμα η παγωμένη βότκα, η ρέγγα σε ελαιόλαδο
κι οι μυρωδιές κανέλλας και γαρύφαλλου.
Τι είδους προφήτης λοιπόν θα μπορούσα να γίνω;
Γιατί το πνεύμα να επισκεφθεί έναν τέτοιο άνθρωπο;
Είχαν άλλοι άνθρωποι σειρά πολύ πιο φερέγγυοι.
Εμένα ποιος να με εμπιστευτεί; Είδαν …
Πως αδειάζω τα ποτήρια , πως ρίχνομαι στο φαγητό
και πως παρατηρώ λαίμαργα το λαιμό της σερβιτόρας.
Είμαι γεμάτος ελαττώματα και το ξέρω.
Ποθώ το μεγαλείο όπου κι αν βρίσκεται,
κι όμως σε μια στιγμή διορατικότητας
κατάλαβα τι έχει μείνει για ασήμαντους ανθρώπους
σαν και μένα:
Οι γιορτές των σύντομων ελπίδων,
η συνέλευση των αλαζόνων,
το πρωτάθλημα των καμπούρηδων: η λογοτεχνία.
Ο Τσέσλαφ Μίλος απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών στην Κρακοβία και τάφηκε στον εκεί ναό της Σκάουκα, ένας από τους τελευταίους που τάφηκαν εκεί. Διαδηλωτές απείλησαν να διακόψουν την πομπή της κηδείας με αιτιολογία ότι ήταν αντι-Πολωνός και ότι είχε υπογράψει ψήφισμα που υποστήριζε την ελευθερία του λόγου και συναθροίσεως των ομοφυλόφιλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου