Joseph Brodsky

γράφτηκε στον Τοίχο 17.3.19 - 0 Comments

Μετάφραση-επιμέλεια: Τρύφων Λιώτας 

Γεννήθηκε στο Λένινγκραντ το 1940 και ξεκίνησε μόλις 15 χρονών να γράφει ποίηση και να μεταφράζει λογοτεχνία. 'Ηδη στα 17 του ήταν γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους της ΕΣΣΔ ενώ τα γραπτά του δεν ήταν πολιτικού περιεχομένου. Μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της «Αργυρής Εποχής» στην ποίηση της Ρωσίας , Άννα Αχμάτοβα τον αποκάλεσε το "παιδί θαύμα" της ρωσικής ποίησης. 

Το 1962 γνωρίζει την ζωγράφο Μαριάννα Πάβλοβα Μπασμάνοβα με την οποία έχει ερωτική σχέση και αυτό το πλήρωσε. Με την ζωγράφο ήταν ερωτευμένος ο τότε στενός φίλος του, ποιητής Ντιμίτρι Μπομπύσεφ. Αμέσως ξεκίνησαν τα προβλήματα με το καθεστώς και θεωρήθηκε ευρύτατα ότι ο "φίλος" του Μπομπύσεφ ήταν υπεύθυνος για τη συκοφάντησή του στις αρχές εφόσον δεν μπορούσε να αποκτήσει το αντικείμενο του πόθου του. Το 1964 ο Μπρόντσκι συνελήφθη για "κοινωνικό παρασιτισμό". Στη δίκη που ακολούθησε, καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια υποχρεωτική εργασία σε αναμορφωτικό στρατόπεδο, στην περιοχή του Αρχαγγέλου της βόρειας Ρωσίας. Τελικά εξέτισε μόνο τους είκοσι μήνες. Το 1972 ακολούθησε το δρόμο της εξορίας. Μετανάστευσε στις ΗΠΑ, μετά από σύντομη παραμονή σε Βιέννη και Λονδίνο. Πέθανε στην Νέα Υόρκη το 1996. 

Ομιλία στο Στάδιο 

«Η μυστική μου ομιλία» - δήλωσε ειρωνικά ο Joseph Brodsky για την εναρκτήρια ομιλία του που παρέδωσε σε 2000 αποφοίτους του Πανεπιστημίου του Michigan μαζί με τις οικογένειες και τους φίλους τους, στο Ann Arbor του Michigan, στις 18 Δεκεμβρίου του 1988. 

Τα επόμενα επτά χρόνια η «ομιλία στη στάδιο» δεν δημοσιεύθηκε στην αγγλική γλώσσα - θεωρήθηκε «ακατάλληλη» και «πολιτικά απρεπής», λόγω του «αντιδραστικού» και μάλιστα «ρατσιστικού» χαρακτήρα της. 

Ο απίστευτα μεστός και ποιητικός του λόγος καθώς και η αξία των συμβουλών του, δεν έχασαν τίποτα από τη σημασία και την ομορφιά τους για αποφοίτους του οποιουδήποτε πανεπιστημίου. 

Η ζωή είναι ένα παιχνίδι με πολλούς κανόνες αλλά χωρίς διαιτητή. Κάποιος μαθαίνει πώς να το παίξει, περισσότερο παρατηρώντας παρά παίρνοντας συμβουλές από οποιαδήποτε βιβλίο, συμπεριλαμβανομένου και του Ιερού Βιβλίου. Καμιά έκπληξη, λοιπόν, που τόσοι πολλοί παίζουν βρώμικα, που τόσοι λίγοι κερδίζουν, που τόσοι πολλοί χάνουν. 

Εν πάση περιπτώσει, εάν αυτό το μέρος είναι το Πανεπιστήμιο του Michigan, Ann Arbor, που θυμάμαι, είναι αρκετά ασφαλές να υποθέσω ότι εσείς, οι απόφοιτοι του, είστε ακόμα λιγότερο εξοικειωμένοι με το Καλό Βιβλίο από αυτούς που κάθονταν στα αυτά τα έδρανα, ας πούμε, πριν από 16 χρόνια, όταν αποτόλμησα να έρθω εδώ για πρώτη φορά από πολύ μακριά. 

Στο μάτι μου, στο αυτί και στο ρουθούνι μου, αυτό το μέρος μοιάζει με το Ann Arbor όπως το θυμάμαι. 

Μυρίζει σαν το Ann Arbor (αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι τώρα υπάρχει λιγότερη μαριχουάνα στον αέρα και αυτό προκαλεί στιγμιαία σύγχυση για ένα παλιό σπουδαστή του Ann Arbor). Φαίνεται λοιπόν ότι πράγματι είναι το Ann Arbor, όπου πέρασα ένα μέρος της ζωής μου - το καλύτερο μέρος απ’ όσο γνωρίζω - και πού, πριν από 16 χρόνια, οι προκάτοχοί σας ήξεραν ελάχιστα την Αγία Γραφή. 

Αν θυμάμαι τους συναδέλφους μου καλά, αν ξέρω τι συμβαίνει στις πανεπιστημιακές σπουδές σε όλη τη χώρα, αν δεν είμαι απολύτως ανίδεος για τις πιέσεις που ο λεγόμενος σύγχρονος κόσμος ασκεί επάνω τους νέους, αισθάνομαι νοσταλγία για όσους κάθονταν στις καρέκλες σας πριν από περίπου δώδεκα χρόνια, επειδή μερικοί από αυτούς τουλάχιστον μπορούσαν να παραθέσουν τις Δέκα Εντολές ενώ κάποιοι άλλοι να θυμηθούν τα ονόματα των Επτά Θανάσιμων Αμαρτημάτων. Όσο για το τι έκαναν με αυτήν την πολύτιμη γνώση τους αργότερα, ως προς το πώς τίμησαν το παιχνίδι, δεν έχω ιδέα. 

Το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι ότι μακροπρόθεσμα κάποιος είναι σε καλύτερη μοίρα καθοδηγούμενος από κανόνες και ταμπού που δόθηκαν από κάποιον εντελώς ακαθόριστο απ’ ό,τι από τον ποινικό κώδικα και μόνο. 

Δεδομένου ότι ο δρόμος σας είναι πολύ πιθανό να είναι αρκετά μεγάλος και δεδομένου ότι να είστε καλύτερα και να έχετε έναν αξιοπρεπή κόσμο γύρω σας είναι αυτά στα οποία υποθετικά στοχεύετε, καλά θα κάνετε να εξοικειώσετε τον εαυτό σας με αυτές τις εντολές και την λίστα των αμαρτημάτων. Είναι συνολικά μόνο 17 στοιχεία και μερικά από αυτά αλληλεπικαλύπτονται. Φυσικά, μπορείτε να υποστηρίξετε ότι ανήκουν σε μια πίστη με μια σημαντική καταγραφή βίας. Ακόμα κι έτσι όμως, όσο αφορά τα δόγματα, αυτό φαίνεται να είναι πιο ανεκτικό˙ αξίζει την σκέψη σας εάν και μόνο επειδή γέννησε την κοινωνία στην οποία έχετε το δικαίωμα να αμφισβητείτε ή να αρνείστε την αξία της. 

Αλλά δεν είμαι εδώ για να εκθειάζω τις αρετές μιας οποιαδήποτε συγκεκριμένης θρησκείας ή φιλοσοφίας, ούτε για να απολαμβάνω, όπως τόσοι πολλοί φαίνεται να κάνουν, την ευκαιρία να επιτεθώ στο σύγχρονο σύστημα εκπαίδευσης ή σε σας, τα υποτιθέμενα θύματά της. Κατ’ αρχήν δεν σας θεωρώ ως τέτοια. Εξάλλου, σε ορισμένα πεδία, οι γνώσεις σας είναι απείρως ανώτερες από τη δική μου ή από οποιονδήποτε της γενιάς μου. Σας θεωρώ σαν ένα μάτσο νέων, σχετικά εγωιστικών ψυχών, την παραμονή ενός πολύ μακρινού ταξιδιού. Τρέμω μόνο και στη σκέψη του μήκους του, και αναρωτιέμαι με τι τρόπο θα μπορούσα να σας είμαι χρήσιμος.

Ξέρω κάτι για τη ζωή που θα μπορούσε να σας βοηθήσει ή να έχει επίδραση πάνω σας, και αν ναι, υπάρχει τρόπος να σας μεταδώσω αυτήν την πληροφορία; 

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι, υποθέτω, ναι - όχι τόσο επειδή ένα άτομο της ηλικίας μου έχει δικαίωμα να σας ξεπεράσει σε πονηριά σε ένα υπαρξιακό σκάκι, γιατί, κατά πάσα πιθανότητα, έχει κουραστεί από πάρα πολλά από τα πράγματα που εσείς εξακολουθείτε να επιδιώκετε. (Μόνο και μόνο αυτή η κούραση είναι κάτι που θα πρέπει να συμβουλεύεται στους νέους ως μια ιδιότητα επακόλουθη και των δύο πιθανοτήτων: της επιτυχίας και της αποτυχίας τους˙ αυτό το είδος γνώσης μπορεί να ενισχύσει την απόλαυση του πρώτου όπως και να απαλύνει την επίδραση του τελευταίου). Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, πραγματικά αναρωτιέμαι. Το παράδειγμα των προαναφερθέντων εντολών μπορεί να αποθαρρύνει οποιονδήποτε εναρκτήριο ομιλητή, διότι οι ίδιες οι Δέκα Εντολές ήταν μια αναφορά έναρξης - κυριολεκτικά, πρέπει να πω. Αλλά υπάρχει ένας διάφανος τοίχος μεταξύ των γενεών, μια εικονική κουρτίνα, αν θέλετε, ένα διάφανο βέλο που δεν επιτρέπει σχεδόν καμία διέλευση εμπειρίας. Στην καλύτερη περίπτωση, μόνο μερικές συμβουλές. 

Σχετικά, λοιπόν, με αυτό που πρόκειται να ακούσετε ως κορυφές (σσ. λογοπαίγνιο στα αγγλικά tips είναι οι συμβουλές αλλά και οι κορυφές) – από μερικά παγόβουνα, αν επιτρέπεται να το θέσω έτσι, όχι από το όρος Σινά. Δεν είμαι ο Μωυσής, ούτε είστε βιβλικοί Εβραίοι˙ αυτά είναι μερικά τυχαία ορνιθοσκαλίσματα γραμμένα σε ένα κίτρινο σημειωματάριο κάπου στην Καλιφόρνια - όχι πάνω σε πλάκες. 

Αγνοήστε τα αν θέλετε, αμφιβάλετε αν πρέπει, ξεχάστε τα αν δεν μπορείτε να τα συγκρατήσετε: δεν υπάρχει τίποτα το επιτακτικό σχετικά με αυτά. Κι αν κάποια από αυτά σας χρησιμεύσουν τώρα ή στο μέλλον, θα χαρώ. Αν όχι, η οργή μου δεν θα φτάσει σε εσάς. 

1.) Τώρα, και στο χρόνο που θα είστε, νομίζω ότι θα σας ωφελήσει να προσπαθείτε να είστε ακριβείς με τη γλώσσα σας. Προσπαθήστε να χτίσετε και να συμπεριφέρεστε στο λεξιλόγιό σας με τον τρόπο που θα συμπεριφέρεστε στον λογαριασμό καταθέσεών σας. Δώστε του κάθε προσοχή και προσπαθείτε να αυξήσετε τα κέρδη σας. 

Ο σκοπός εδώ δεν είναι να αυξηθεί η ευγλωττία της κρεβατοκάμαράς σας ή η επαγγελματική σας επιτυχία - παρόλο που και αυτά μπορούν να είναι συνεπακόλουθα - ούτε να σας μετατρέψει σε καλλιεργημένους των σαλονιών. 

Ο σκοπός είναι να αρθρώσετε τον εαυτό σας όσο το δυνατόν πληρέστερα και ακριβέστερα˙ με μια λέξη, ο σκοπός είναι η ισορροπία σας. Διότι η συσσώρευση πραγμάτων που δεν έχουν ειπωθεί, δεν είναι σωστά αρθρωμένα, μπορεί να οδηγήσει σε νεύρωση. Σε καθημερινή βάση, πολλά συμβαίνουν στον ψυχισμό του ατόμου˙ ο τρόπος έκφρασης κάποιου, ωστόσο, παραμένει συχνά ο ίδιος. Η άρθρωση υστερεί σε σχέση με την εμπειρία. Αυτό δεν ταιριάζει καλά με την ψυχή. Τα συναισθήματα, οι αποχρώσεις, οι σκέψεις, οι αντιλήψεις που παραμένουν ανώνυμες, ανίκανες να εκφραστούν και ανικανοποίητες με προσεγγίσεις, συσσωρεύονται στο εσωτερικού του ατόμου και μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχολογική έκρηξη ή κατάρρευση. 

Για να αποφευχθεί αυτό, δεν χρειάζεται να μετατραπείτε σε βιβλιοφάγους. Αρκεί κάποιος απλά να αποκτήσει ένα λεξικό και να διαβάζει στην ίδια καθημερινή βάση - και, κατά διαστήματα, βιβλία ποίησης. Τα λεξικά, ωστόσο, έχουν πρωταρχική σημασία. Υπάρχουν πολλά απ’ αυτά γύρω μας˙ μερικά από αυτά πωλούνται ακόμη και με μεγεθυντικό φακό. Είναι σχετικά φτηνά, αλλά ακόμα και το πιο ακριβό μεταξύ αυτών (αυτό με τον μεγεθυντικό φακό) κοστίζει ασύγκριτα λιγότερο από μια απλή επίσκεψη στο ψυχίατρο. Εάν πρόκειται να επισκεφθείτε έναν, τουλάχιστον να πάτε με τα συμπτώματα ενός εθισμένου στα λεξικά. 

2.) Τώρα, και στο χρόνο που θα είστε, προσπαθήστε να είστε ευγενικοί με τους γονείς σας. Αν αυτό ακούγεται πολύ κοντά στο "Τιμά τη μητέρα σου και τον πατέρα σου" για ανακούφισή σας, ας είναι έτσι. Το μόνο που προσπαθώ να πω είναι να μην επαναστατείτε εναντίον τους, διότι, κατά πάσα πιθανότητα, θα πεθάνουν πριν από εσάς, έτσι ώστε να μπορείτε να γλιτώσετε τους εαυτούς σας τουλάχιστον αυτήν την πηγή ενοχής, αν όχι της λύπης. 

Αν πρέπει να επαναστατήσετε, επαναστατήστε ενάντια σε εκείνους που δεν είναι τόσο εύκολο να βλάψετε. Οι γονείς είναι ένας πολύ κοντινός στόχος (το ίδιο, παρεμπιπτόντως, είναι τα αδέλφια ή οι σύζυγοι)˙η απόσταση είναι τέτοια που δεν μπορείτε να αστοχήσετε. 

Η εξέγερση κάποιου ενάντια στους γονείς του, παρόλα τα δεν-θα-πάρω-ούτε-μια-δεκάρα-από-σας, είναι ουσιαστικά ένα εξαιρετικά αστικό είδος εξέγερσης, διότι παρέχει στον αντάρτη την απόλυτη άνεση, σε αυτή την περίπτωση, διανοητική άνεση: την άνεση των πεποιθήσεων κάποιου. Όσο αργότερα εισαχθείς σ’ αυτό το μοτίβο, τόσο αργότερα γίνεσαι ένας διανοητικός αστός˙ ήτοι, όσο περισσότερο παραμένεις δύσπιστος, αμφίβολος, διανοητικά άβολος, τόσο το καλύτερο για σένα. 

Από την άλλη πλευρά, φυσικά, αυτή η δουλειά του ούτε-μια-δεκάρα έχει πρακτικό νόημα, γιατί οι γονείς σου, κατά πάσα πιθανότητα, θα σου κληροδοτήσουν όλα όσα έχουν, και ο επιτυχημένος επαναστάτης θα καταλήξει με όλη την περιουσία άθικτη - με άλλα λόγια, η εξέγερση είναι μια πολύ αποτελεσματική μορφή εξοικονόμησης. Ο τόκος, ωστόσο, είναι συντριπτικός, θα το χαρακτήριζα, χρεοκοπία. 

3.) Προσπαθήστε να μην δίνετε πολύ αξία στους πολιτικούς - όχι τόσο επειδή είναι ηλίθιοι ή ανέντιμοι, περιπτώσεις που συμβαίνει να ισχύουν πιο συχνά από το να μην ισχύουν, αλλά εξαιτίας του μεγέθους της δουλειάς τους, η οποία είναι πολύ μεγάλη ακόμα και για τους καλύτερους μεταξύ αυτών, απ’ αυτό ή εκείνο το πολιτικό κόμμα, το δόγμα, το σύστημα ή ένα σχέδιο αυτών. Το μόνο που όλοι αυτοί ή αυτά μπορούν να κάνουν, στην καλύτερη περίπτωση, είναι να μειώσουν ένα κοινωνικό κακό, όχι να το εξαλείψουν. Δεν έχει σημασία πόσο ουσιώδης μια βελτίωση μπορεί να είναι, ηθικά μιλώντας θα είναι πάντα αμελητέα, επειδή θα υπάρχουν πάντα εκείνοι - ας πούμε, ένα μόνο άτομο - που δεν θα ωφεληθεί από τη βελτίωση αυτή. 

Ο κόσμος δεν είναι τέλειος˙ η Χρυσή Εποχή δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ. Το μόνο πράγμα που πρόκειται να συμβεί στον κόσμο είναι ότι θα γίνει μεγαλύτερος, ήτοι, πιο πυκνοκατοικημένος, ενώ δεν θα αυξηθεί σε μέγεθος. 

Ανεξάρτητα από το πόσο δίκαια ο άνθρωπος που έχετε εκλέξει έχει υποσχεθεί να κόψει την πίτα, αυτή δεν θα αυξηθεί σε μέγεθος˙ στην πραγματικότητα, οι μερίδες υποχρεωτικά θα γίνουν μικρότερες. Υπό το πρίσμα αυτό - ή, μάλλον, υπό τη σκιά του – θα πρέπει να βασιστείτε στη δική σας μαγειρική στο σπίτι, που σημαίνει, να διαχειρίζεστε τον κόσμο εσείς οι ίδιοι – τουλάχιστον το μέρος αυτού που βρίσκεται κοντά σας, στην ακτίνα σας. 

Ωστόσο, κάνοντας αυτό, πρέπει επίσης να προετοιμαστείτε για τη αποκαρδιωτική συνειδητοποίηση ότι ακόμα και αυτή η δική σας πίτα δεν θα είναι αρκετή˙ πρέπει να προετοιμαστείτε ότι το πιο πιθανό είναι να γευματίσετε τόσο σε απογοήτευση όσο και σε ευγνωμοσύνη. Το πιο δύσκολο μάθημα που πρέπει να μάθετε εδώ είναι να είστε σταθεροί στην κουζίνα, αφού σερβίροντας αυτήν την πίτα έστω και μια φορά έχετε δημιουργήσει αρκετές προσδοκίες. 

Ρωτήστε τον εαυτό σας αν μπορείτε να αντέξετε μια σταθερή προσφορά αυτών των πιτών, ή αν θα προτιμούσατε να στοιχηματίσετε σ’ έναν πολιτικό; 

Όποια και αν είναι η έκβαση αυτής της ενδοσκόπησης – όσο κι αν νομίζετε ότι ο κόσμος μπορεί να ποντάρει στη μαγειρική σας - μπορείτε να ξεκινήσετε αμέσως, επιμένοντας ότι αυτές οι εταιρείες, τράπεζες, σχολεία, εργαστήρια και όλα αυτά, στα οποία θα εργάζεστε και των οποίων οι χώροι θερμαίνονται και γυαλίζονται αδιαλείπτως ούτως ή άλλως, να επιτρέπουν την διαμονή στους άστεγους για τη νύχτα, τώρα που είναι χειμώνας. 

4.) Προσπαθήστε να μην ξεχωρίζετε, προσπαθήστε να είστε σεμνοί. Υπάρχουν πολλοί από εμάς όπως έχουν τα πράγματα, και θα υπάρξουν πολλοί περισσότεροι, πολύ σύντομα. Έτσι, η αναρρίχηση στο προσκήνιο είναι βέβαιο ότι θα γίνει εις βάρος των άλλων που δεν θα σκαρφαλώσουν. Ότι αναγκαστικά θα πρέπει να πατήσετε τα δάχτυλα του ποδιού ενός ατόμου δεν σημαίνει ότι πρέπει να καβαλήσετε και τους ώμους του. 

Εξάλλου, το μόνο που θα δείτε από εκείνο το σημείο υπεροχής είναι η ανθρώπινη θάλασσα, καθώς και όσους, όπως εσείς, έχουν αναλάβει μια εξίσου εμφανή - και επομένως επίσης πολύ επισφαλή - θέση: αυτών που αποκαλούνται πλούσιοι και διάσημοι. Συνολικά, υπάρχει πάντα κάτι λίγο το απαράδεκτο στο να είσαι καλύτερα από αυτούς που μοιάζεις, και όταν αυτοί που τους μοιάζεις ανέρχονται σε δισεκατομμύρια, τότε αυτό είναι πολύ περισσότερο. 

Σε αυτό πρέπει να προστεθεί ότι οι πλούσιοι και οι διάσημοι των ημερών μας, επίσης, είναι σε πλήθη, ότι εκεί πάνω στην κορυφή υπάρχει συνωστισμός. Έτσι, εάν θέλετε να γίνετε πλούσιοι ή διάσημοι ή και τα δύο, οπωσδήποτε προχωρήστε, αλλά μην νομίσετε ότι αυτό είναι τα πάντα. To να ποθείτε αυτό που κάποιος άλλος έχει σημαίνει ότι απεμπολείτε τη μοναδικότητά σας˙ και από την άλλη, φυσικά, διεγείρει τη μαζική παραγωγή. 

Αλλά καθώς περνάτε μέσα από τη ζωή μόνο μια φορά, το μόνο λογικό είναι να προσπαθήσετε να αποφύγετε τα πιο προφανή κλισέ, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμένων εκδόσεων. Η ιδέα της αποκλειστικότητας, σας υπενθυμίζω, επίσης απεμπολεί τη μοναδικότητά σας, για να μην αναφέρουμε ότι συρρικνώνει την αίσθηση της πραγματικότητας που έχετε στο ήδη επιτευγμένο. Πολύ καλύτερα από το να ανήκετε σε οποιαδήποτε ομάδα είναι να συνωστίζεστε με τα πλήθη αυτών που, δεδομένου του εισοδήματός τους και της εμφάνισής τους, αντιπροσωπεύουν - τουλάχιστον θεωρητικά - απεριόριστη δυνατότητα. 

Προσπαθήστε να είστε περισσότερο σαν αυτούς παρά σαν εκείνους που δεν τους μοιάζουν˙ προσπαθήστε να φοράτε γκρι. Μιμητισμός είναι η υπεράσπιση της ατομικότητας και όχι η παράδοσή της. Θα σας συμβούλευα να χαμηλώσετε και τη φωνή σας, αλλά φοβάμαι ότι θα νομίζετε ότι το παρατραβάω. Ακόμα, να έχετε κατά νου ότι υπάρχει πάντα κάποιος δίπλα σας, ένας γείτονας. 

Κανείς δεν σας ζητάει να τον αγαπήσετε, αλλά προσπαθήστε να μην τον βλάψετε ή να τον ενοχλήσετε πολύ˙ προσπαθήστε να πατήσετε προσεκτικά τα δάκτυλα του˙ και αν τύχει και ποθήσετε τη γυναίκα του, θυμηθείτε τουλάχιστον ότι αυτό αποδεικνύει την αποτυχία της φαντασίας σας, την δυσπιστία σας - ή την άγνοια σας - στις απεριόριστες δυνατότητες της πραγματικότητας. 

Στη χειρότερη περίπτωση, προσπαθήστε να θυμηθείτε από πόσο μακριά – από τα αστέρια, από τα βάθη του σύμπαντος, ίσως από την άλλη άκρη του – ήρθε αυτή η παράκληση να μην το κάνετε, όπως και αυτή η ιδέα του να αγαπάς το γείτονά σου όπως τον εαυτό σου. Ίσως τα αστέρια να γνωρίζουν περισσότερα για τη βαρύτητα, καθώς και για τη μοναξιά, από ό, τι εσείς˙ αφού είναι μάτια που λαχταρούν. 

5.) Με κάθε τρόπο προσπαθήστε να αποφύγετε να απονείμετε στον εαυτό σας την κατάσταση του θύματος. Από όλα τα μέρη του σώματός σας, να είστε στη μέγιστη επαγρύπνηση για το δείκτη σας, διότι είναι διψασμένος για κατηγορίες. Ένα δάχτυλο που δείχνει είναι το σήμα κατατεθέν του θύματος - το αντίθετο του σημείου V (σσ. του νικητή) και ένα συνώνυμο του παραδίνομαι. Ανεξάρτητα από το πόσο αποτρόπαια μπορεί να είναι η κατάστασή σας, προσπαθήστε να μην κατηγορήσετε τίποτα και κανέναν: την ιστορία, το κράτος, τους ανωτέρους, τη φυλή, τους γονείς, τη φάση της σελήνης, την παιδική ηλικία, την ανατροφή κοκ. 

Το μενού είναι απέραντο και ανιαρό, και μόνο αυτή η απεραντοσύνη και η ανία πρέπει να είναι αρκετά προσβλητικές για να κάνουν την νοημοσύνη κάποιου να διαλέξει από αυτό. Τη στιγμή που ρίχνετε το φταίξιμο κάπου, υπονομεύετε την αποφασιστικότητά σας να αλλάξετε οτιδήποτε˙ θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι ο διψασμένος για κατηγορία δείκτης ταλαντεύεται τόσο μανιασμένα, διότι η αποφασιστικότητα δεν ήταν ποτέ αρκετή εξ’ αρχής. 

Εξάλλου, η κατάσταση του θύματος έχει τη γλυκύτητά της. Προστάζει συμπόνια, απονέμει διακρίσεις και ολόκληρα έθνη και ήπειροι λιάζονται στα σκοτάδια των διανοητικών εκπτώσεων που διαφημίζονται ως η συνείδηση ​​του θύματος. Υπάρχει μια ολόκληρη κουλτούρα του θύματος, που κυμαίνεται από ιδιωτικούς συμβούλους έως διεθνή δάνεια. 

Ο καθ’ ομολογία στόχος αυτού του δικτύου, όπως και το καθαρό αποτέλεσμα του, είναι η μείωση των προσδοκιών του ατόμου από την αφετηρία, έτσι ώστε ένα ευτελές πλεονέκτημα θα μπορούσε να εκληφθεί ή να θεωρείται ως ένα σημαντικό επίτευγμα. Φυσικά, αυτό είναι θεραπευτικό και, δεδομένης της ανεπάρκειας των πόρων του κόσμου, ίσως ακόμη και υγιεινό, έτσι λόγω έλλειψης μιας καλύτερης ταυτότητας, κάποιος μπορεί να το αποδεχτεί – αλλά εσείς προσπαθήστε να του αντισταθείτε. Όσο άφθονα και αναμφισβήτητα είναι τα στοιχεία ότι είστε από την πλευρά των χαμένων, αρνηθείτε το για όσο διάστημα διατηρείτε τα λογικά σας, για όσο διάστημα μπορείτε να αρθρώσετε το «Όχι». 

Συνολικά, προσπαθήστε να σεβαστείτε τη ζωή όχι μόνο για τις ωραίες παροχές της, αλλά και για τις κακουχίες της. Είναι μέρος του παιχνιδιού, και αυτό που είναι καλό σε μια δυσκολία είναι ότι δεν είναι μια εξαπάτηση. 

Κάθε φορά που αντιμετωπίζετε προβλήματα, βρίσκεστε σε αμηχανία, στα πρόθυρα απόγνωσης ή σε απόγνωση, θυμηθείτε: είναι η ζωή που σας μιλάει στη μόνη γλώσσα που γνωρίζει καλά. Με άλλα λόγια, προσπαθήστε να είστε λίγο μαζοχιστές: χωρίς λίγο μαζοχισμό, το νόημα της ζωής δεν είναι πλήρες. 

Αν σας βοηθά, προσπαθήστε να θυμάστε ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απόλυτη, όχι μια μεσοβέζικη αντίληψη˙ ότι δεν συνάδει με ιδιαίτερες παρακλήσεις, ότι οφείλει το παράστημά της στην άρνηση του προφανούς. 

Κι αν βρίσκετε ότι αυτό το επιχείρημα κλίνει από την πλευρά το ενθουσιασμού, σκεφτείτε τουλάχιστον ότι νιώθοντας θύμα το μόνο που κάνετε είναι να μεγαλώνετε το κενό της ανευθυνότητας που οι δαίμονες ή οι δημαγωγοί, λατρεύουν να γεμίζουν, αφού μια παράλυτη θέληση δεν είναι κάτι που αρέσει στους αγγέλους. 

6.) Ο κόσμος που πρόκειται να εισέλθετε και να υπάρξετε δεν έχει καλή φήμη. Υπήρξε καλύτερος γεωγραφικά παρά ιστορικά˙ είναι ακόμη πολύ πιο ελκυστικός οπτικά παρά κοινωνικά. Δεν είναι ωραίο μέρος, καθώς σύντομα θα καταλάβετε, και αμφιβάλλω ότι θα γίνει πολύ καλύτερος τον καιρό που θα τον αφήσετε. Κι όμως, είναι ο μόνος διαθέσιμος κόσμος: δεν υπάρχει εναλλακτική, και αν υπήρχε, δεν έχουμε εγγύηση ότι θα ήταν πολύ καλύτερη από αυτή. Είναι μια ζούγκλα εκεί έξω, καθώς και μια έρημος, μια ολισθηρή πλαγιά, ένας βάλτος, κοκ - κυριολεκτικά - αλλά, το χειρότερο, και μεταφορικά. 

Ωστόσο, όπως είπε ο Robert Frost, «Η καλύτερη διέξοδος είναι πάντα διαμέσου». Είπε, επίσης, σε ένα διαφορετικό ποίημα, ότι «το να είσαι κοινωνικός είναι να συγχωρείς». Θα ήθελα να κλείσω με μερικές παρατηρήσεις πάνω σε αυτό το διαμέσου. Προσπαθήστε να μην δίνετε προσοχή σε εκείνους που θα προσπαθήσουν να κάνουν τη ζωή άθλια για εσάς. 

Θα υπάρξουν πολλοί από αυτούς - με επίσημη ιδιότητα καθώς και αυτοδιορισμένοι. Υποφέρετε αν δεν μπορείτε να τους ξεφύγετε, αλλά μόλις ξεφύγετε, δώστε τους τη μικρότερη δυνατή σημασία. Πάνω απ' όλα, προσπαθήστε να αποφύγετε τη διήγηση ιστοριών σχετικά με την άδικη μεταχείριση που είχατε στα χέρια τους˙ να το αποφύγετε ανεξάρτητα από το πόσο δεκτικό είναι το κοινό σας. 

Τέτοιες ιστορίες επεκτείνουν την ύπαρξη των ανταγωνιστών σας˙ πιθανότατα υπολογίζουν σε εσάς να είστε ομιλητικοί και να μοιραστείτε την εμπειρία σας με άλλους. Από μόνο του, κανένα άτομο δεν αξίζει μια περιπέτεια στην αδικία (και όσον αφορά αυτό, ούτε στη δικαιοσύνη). Η αναλογία του μία-σου-και-μία-μου δεν δικαιολογεί την προσπάθεια: είναι η ηχώ που μετράει. Αυτή είναι η βασική αρχή κάθε καταπιεστή, είτε με χορηγία του κράτους είτε αυτοδίδακτου. Επομένως, αφαιρέστε ή σωπάστε την ηχώ, έτσι ώστε να μην επιτρέπετε ένα γεγονός, όσο δυσάρεστο ή βαρυσήμαντο, να διεκδικεί περισσότερο χρόνο από όσο του χρειάστηκε για να συμβεί. 

Αυτό που πράττουν οι εχθροί σας αποκομίζει τη σημασία ή την συνέπεια του από τον τρόπο που αντιδράτε. Ως εκ τούτου, με βιασύνη προσπεράστε από δίπλα ή από πάνω τους σαν να ήταν πορτοκαλί και όχι κόκκινο φανάρι. Μην χρονοτριβείτε μαζί τους διανοητικά ή λεκτικά˙ μην υπερηφανεύεστε ότι τους συγχωρείτε ή ότι τους ξεχνάτε – στη χειρότερη περίπτωση, να τους ξεχνάτε πρώτα. 

Με αυτόν τον τρόπο θα γλιτώσετε τα κύτταρα του εγκεφάλου σας από πολύ άχρηστη διέγερση˙ με αυτόν τον τρόπο, ίσως, σώσετε ακόμα και εκείνους τους ξεροκέφαλους από τον εαυτό τους, καθώς η προοπτική του να ξεχαστούν είναι μικρότερη από αυτή του να συγχωρεθούν. Αλλάξτε λοιπόν κανάλι: δεν μπορείτε να το βγάλετε εκτός κυκλοφορίας, αλλά τουλάχιστον μπορείτε να μειώσετε τα ποσοστά ακροαματικότητάς του. 

Τώρα, αυτή η λύση δεν είναι πιθανό να ευχαριστήσει τους αγγέλους, αλλά απ’ την άλλη, είναι βέβαιο ότι θα βλάψει τους δαίμονες, και προς το παρόν αυτό είναι που έχει σημασία. Καλύτερα να σταματούσα εδώ. Όπως είπα, θα χαρώ αν βρείτε αυτά που είπα χρήσιμα. Εάν όχι, αυτό θα δείξει ότι είστε εξοπλισμένοι πολύ καλύτερα για το μέλλον από ό, τι θα περίμενε κανείς από ανθρώπους της ηλικίας σας. Το οποίο, υποθέτω, είναι επίσης ένας λόγος για χαρά - όχι για ανησυχία. 

Σε κάθε περίπτωση - καλά εξοπλισμένοι ή όχι - σας εύχομαι καλή τύχη, γιατί αυτό που σας περιμένει δεν είναι ένα πικ-νικ, το ίδιο για προετοιμασμένους και για απροετοίμαστους, και θα χρειαστείτε τύχη. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ότι θα ανταπεξέρθετε. Δεν είμαι τσιγγάνα˙ δεν μπορώ να μαντέψω το μέλλον σας, αλλά είναι αρκετά προφανές με γυμνό οφθαλμό ότι έχετε πολλά πλεονεκτήματα με το μέρος σας. 

Για να πούμε το λιγότερο, έχετε γεννηθεί, το οποίο είναι από μόνο του η μισή μάχη, και ζείτε σε μια δημοκρατία - αυτό το ενδιάμεσο σπίτι ανάμεσα στον εφιάλτη και την ουτοπία - το οποίο βάζει λιγότερα εμπόδια στο δρόμο του ατόμου από τις εναλλακτικές του λύσεις. 

Τέλος, έχετε σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, κατά την άποψή μου το καλύτερο σχολείο στο έθνος, αν και μόνο επειδή πριν από 16 χρόνια έδωσε μια επιγόντως απαραίτητη ευκαιρία στον πιο τεμπέλη άνθρωπο στη γη, ο οποίος, εκτός ​​από αυτό, δεν μιλούσε ουσιαστικά αγγλικά – σε εμένα. Δίδαξα εδώ για περίπου οκτώ χρόνια˙ τη γλώσσα με την οποία σας απευθύνομαι σήμερα, την έμαθα εδώ˙ μερικοί από τους πρώην συναδέλφους μου εξακολουθούν να εργάζονται εδώ, άλλοι συνταξιοδοτήθηκαν, ενώ άλλοι κοιμούνται τον αιώνιο ύπνο στη γη του Ann Arbor που τώρα σας βαστάζει. Ηλίου φαεινότερο ότι αυτός ο τόπος έχει εξαιρετική συναισθηματική αξία για μένα˙ και το ίδιο θα γίνει, σε μια ντουζίνα χρόνια πάνω κάτω, για εσάς. 

Στο βαθμό αυτό, μπορώ να μαντέψω το μέλλον σας˙ από αυτή την άποψη, ξέρω ότι θα ανταπεξέρθετε, ή, πιο συγκεκριμένα, θα πετύχετε. Διότι νιώθοντας ένα κύμα ζεστασιάς να έρχεται πάνω σας σε μια ντουζίνα χρόνια στην αναφορά του ονόματος αυτής της πόλης θα υποδηλώνει ότι, με τύχη ή χωρίς, ως ανθρώπινα όντα έχετε επιτύχει. Αυτό το είδος επιτυχίας είναι που σας εύχομαι πάνω απ’ όλα για τα επόμενα χρόνια. Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από την τύχη και έχουν μικρότερη σημασία. 

Η μετάφραση έγινε από το αυθεντικό κείμενο στη συλλογή δοκιμίων που φέρει τον τίτλο «On Grief and Reason». Μπορείτε να το διαβάσετε \ κατεβάσετε από εδώ: 

http://www.umich.edu/%7Ebhlumrec/c/commence/1988-Brodsky.pdf

• Facebook
• Tweeter
• Google+
• Pinterest