Ιστορικές ανακοινώσεις που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο κατά τον ρουν της ιστορίας
Οκτώβριος 331 π.χ.
Όλοι κρέμονταν από το στόμα του. Ο Παρμενίων και οι άλλοι στρατηγοί ήταν σε κατάσταση υστερίας αναμένοντας το σχέδιο της μάχης.
Τότε του ήρθε ξαφνικά η ιδέα.
-Φωνάξτε τον γραμματικό, διέταξε.
-Τι θα κάνεις βασιλιά μου; ψέλλισε ο Παρμενίων που ήταν γενικός διοικητής.
-Θα του τραβήξω μια ανακοίνωση που θα είναι όλη δική του, απάντησε θυμωμένα ο Αλέξανδρος.
Έτσι και έγινε, μόλις ο Δαρείος πήρε την ανακοίνωση – καταγγελία, έκανε μεταβολή και έψαχνε να βρει τουαλέτα από την τρομάρα του.
Έτσι χάρη στην στρατιωτική ευφυΐα του στρατηλάτη με μια ανακοίνωση νίκησε στα Γαυγάμηλα.
Αύγουστος 480 π.χ.
Τι διάολο έχει μαζέψει αυτός ο καραγκιόζης απέναντι, μονολόγησε.
Δεν πίστευε στα μάτια του ο χριστιανός, ελέφαντες σιδερόφρακτοι, σκυλιά, γάτες, όλων των ειδών τα ζώα, ακόμα και βόες και κροταλίες είχε κουβαλήσει, εκτός από τα εκατομμύρια του στρατού. Τότε μάζεψε τους Σπαρτιάτες του και τους ταλαίπωρους Θεσπιείς με τους λιγοστούς Θηβαίους και τους λέει:
-Μάγκες μου απ’ οτι φαίνεται τη βάψαμε, αυτό δεν είναι στρατός, είναι το πανωσήκωμα της πλάσης, θα πάρουν φαλάγγι και θα φτάσουμε στο Ναϊρόμπι.
-Τι να κάνουμε βασιλιά μου, ψιθύρισε ένας Θηβαίος, αν την κοπανήσουμε θα μας ξεσκίσουν στο φατσαμπούκιον σε κανά δυο χιλιάδες χρόνια οι Ελληνάρες.
-Μήπως να τους κάναμε κανένα σχέδιο και να το ποστάρουν στο τουϊτέριον και το φατσαμπούκιον, για να καταλάβουν πως είναι αδύνατον να αμυνθούμε; φώναξε ένας Σπαρτιάτης.
-Σιγά μη βγάλουμε και καμία σέλφι ρε παπάρα, να έχουν να λένε πως ήρθαμε για διασκέδαση στις ακρογιαλιές πίνοντας μοχίτο, απάντησε τσαντισμένος ο Λεωνίδας.
Εκεί που το κουβέντιαζαν και ήταν ανήσυχοι, το φρενάρισμα ενός Περσικού χρυσοποίκιλτου άρματος ιπποδύναμης πενήντα αλόγων, τεσσάρων ελεφάντων και κάμποσων βοδιών τους λαχτάρισε.
-Σιγά, χριστιανέ μου, θα μας στείλεις αδιάβατους πριν αρχίσει η μάχη, φώναξε ο Λεωνίδας, όλοι εσείς οι νεόπλουτοι νύχτα το πήρατε το δίπλωμα; Εδώ που τα λέμε πολύ σένιο το εργαλείο σου στα πόσα το καίει;
-Άκου να σου πω, Έλληνα, είμαι ο απεσταλμένος του μεγάλου βασιλιά, παραδοθείτε και που ξέρεις μπορεί και σεις να αποκτήσετε τέτοιο εργαλείο.
-Κάτσε ρε μεγάλε, για ένα τέσσερα επί τέσσερα να την κοπανήσουμε; Τι θα λένε στο μέλλον οι απόγονοι; Δεν νομίζω, βάλε κάτι ακόμη. Απάντησε ο Λεωνίδας.
-Εντάξει ρε μάγκα, να σας δώκουμε και κάμποσες ανεμογεννήτριες και να σας βάλουμε και στο ευρώ να κολυμπάτε στο χρήμα, να σας τρατάρουμε και κάμποσα καράβια γιομάτα ουϊσκάκι σίβας να καλοπερνάτε.
-Αδερφέ μου, με “σκοτώνεις”, δεν γίνεται αυτό γιατί οι Αθηναίοι πίνουν ρίγκαλ ρουαγιάλ εξαπανέκαθεν και θα με γδάρουν.
-Αμάν, θα με σκάσεις είπε ο απεσταλμένος, και άρχισε να απαριθμεί τα δώρα για την παράδοση του Λεωνίδα.
Τότε ο Λεωνίδας σαν να τον βάρεσε ηλεκτρικό ρεύμα φώναξε.
-Φέρτε μου μια ασπίδα και χαρτί.
Βάζει κάτω την ασπίδα για γραφείο και γράφει μια ανακοίνωση που του πήρε πέντε ώρες να την τελειώσει.
-Τράβα και δώσ' τη στον μεγάλο βασιλιά, λέει στον απεσταλμένο.
Αυτός έκανε μεταβολή και με γκάζια που άφησαν πίσω σύννεφα σκόνης την κοπάνησε για την σκηνή του βασιλιά του.
Ένας μακρόσυρτος βόγκος ακούστηκε από την σκηνή του Δαρείου και ξαφνικά...βαστάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο κώλος. Το σύννεφο από την φευγάλα των Περσών έκανε έξη μήνες να καθαρίσει.
Κάποιοι είπαν πως στην ανακοίνωση έγραφε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.
Ιούλιος 1822 μ.χ.
Διαβάζει ο πολέμαρχος την γραφή και σκοτεινιάζει. Πάλι θα του χάλαγαν την εκδρομή, διότι το γράμμα έλεγε πως ερχότανε ο Κολοκοτρώνης να πιάσει λέει τα στενά γιατί μπορεί να πέρναγε από εκεί ο Δράμαλης με το χαρέμι του. Πάνω στα νεύρα του κοιτάει κάτω στο ρέμα και βλέπει ένα παραδείσιο πουλί. Καταχάρηκε και ροβόλησε να το παρατηρήσει από κοντά.
Κόντεψε να χεστεί πάνω του όταν διαπίστωσε πως το πουλί δεν ήταν πτηνό αλλά τα χρυσοασημοποίκιλτα ρούχα του Δράμαλη, ο οποίος ήταν αραχτός και έπινε δροσερό νεράκι από την πηγή συνοδεία λουκουμιών πάνω σε δίσκο που τον τράταραν σαράντα πέντε ουριά του παραδείσου.
Όπα την κάτσαμε την βάρκα, σκέφτηκε, είχε δίκιο ο γέρος.
-Τι είσαι συ, μπρε μπίρομ, ακούστηκε η βροντερή φωνή του Δράμαλη.
-Ε, να, πασά μου, ο Νικηταράς είμαι και μαζεύω λάπατα να φτιάξουμε καμιά πίτα να την βγάλουμε, απάντησε.
-Και γιατί σκας ωρέ; έλα να σε φιλέψω κανένα λουκουμάκι να ξαποστάσεις κι αν θες και κανένα γκομενάκι πάρε, από τέτοια δόξα νάχει ο Αλλάχ, έχουμε μπόλικα.
-Πασά μου, μη σε βάλω σε έξοδα τώρα που έχεις και εκστρατεία μπροστά εξ' άλλου θα την βγάλουμε ξενέρωτα με νερό, δε κερνάς κανένα Νεγκρόνι να στανιάρουμε; Είπε ο Νικηταράς για να τον ψαρέψει.
-Τι εκστρατεία μου τσαμπουνάς, ωρέ μπίρομ, για τέτοια είμαστε τώρα; Όσο για Νεγκρόνι, κάτσε να βάλω να στύψουν καμιά δεκαριά μαύρους να κοπανήσουμε το ζουμί, αφού σου αρέσει.
-Πασά μου, να με συμπαθάς, αλλά είσαι μπιτ για μπιτ τουρκόγυφτος, το Νεγκρόνι είναι σερμπέτι ρε μπουνταλά, και είναι της μοδός στα στέκια μας.
Ο Δράμαλης ενοχλημένος που δεν ήταν τρέντυ, έβαλε και φτιάξαν δυο βαρέλια Νεγκρόνια, κάλεσε τον Νικηταρά κοντά του και ξεκίνησε το γλέντι. Να τα σερμπέτια, να τα Νεγκρόνια, να τα λουκούμια, να τα ουριά του παραδείσου, ήρθαν και έγιναν “ντέφι”. Πήραν και το τραγούδι:
“Ωρέ κάτω στο ρε, Ρήνα Ρηνάκι μου
τσαφ το φιλί, δηλαδή το λοιπόν να καταλάβεις το γιατί,
κάτω στο ρέμα το βαθύ
Ωρέ κάτω στο ρέμα το βαθύ ένας μικρός με μια μικρή….κλπ”.
Πάνω στο τσακίρ κέφι παίρνει το θάρρος ο Νικηταράς και τον ρωτάει.
-Καλά, πασά μου, δεν πας εκστρατεία εναντίον των Ελλήνων;
-Ωρέ μπίρομ Νικήτα, για μαλάκες ψάχνεις; Αν μου τραβήξει καμιά ανακοίνωση ο Κολοκοτρώνης τι να κάνω; Θα με σκίσει ο αθεόφοβος. Για τέτοια είμαστε;
Από τότε ο Νικηταράς ονομάστηκε τουρκοφάγος και ο Κολοκοτρώνης έγινε άγαλμα στην Αθήνα με το δάχτυλο τεντωμένο.
Μάιος 1944 μ.χ.
Τσιριμώκος: Μισό λεπτό κύριοι συνάδελφοι. Έχουμε ένα θεματάκι ακόμη να ψηφίσουμε.
Σιάντος: Χέστο τώρα αυτό, κόλλησε ο στόμας μας από το μπλά μπλά.
Μάντακας: Όχι είναι σοβαρό το θέμα και θα τελειώσει σύντομα.
Κόκκαλης: Αφού είναι σοβαρό να τελειώνουμε, παρακαλώ να ανακοινωθεί το θέμα.
Μάντακας: Έχουμε να ψηφίσουμε και να απονείμουμε τον βαθμό του Υποστράτηγου στον Αθανάσιο Κλάρα τον επονομαζόμενο και Άρη Βελουχιώτη.
Μπακιρτζής: Του υποστράτηγου; πω πω μεγάλη τιμή, άντε να ψηφίσουμε να τελειώνουμε.
Σιάντος: Μισό λεπτό συνάδελφοι, μη τα παίρνουμε σβάρνα όλα. Τι έκανε αυτός ο Άρης για να τον κάνουμε Υποστράτηγο;
Σβώλος: Πραγματικά τι έκανε ρε παιδιά; Να ξέρουμε και μεις μη μας τραβήξουν καμιά μομφή και μας πούνε και προδότες, θα μας σκίσει η Καϊλή στο φάτσα μπουκ.
Μάντακας: Εδώ σας έχω όλα τα στοιχεία, αφήνω αυτούς τους διακόσιους πενήντα οχτώ φακέλους που ο καθένας έχει από εξήντα τρεις ανακοινώσεις με τις μάχες που έδωσε εναντίον των κατακτητών Γερμανών και ντόπιων παρακρατικών.
Τσιριμώκος: Μπαρουτοκαπνισμένος ο Άρης ρε παιδιά τόσες ανακοινώσεις, ξεθεώθηκε στον πόλεμο ο άνθρωπος, εγώ ψηφίζω ΝΑΙ.
Σβώλος: Ως πρόεδρος και εγώ ψηφίζω ΝΑΙ, οι άλλοι τι λέτε;
Όλοι ψήφισαν ΝΑΙ ομόφωνα. Έτσι ο Άρης έγινε Υποστράτηγος. Μετά έγινε και προδότης.
Γράφτηκε με αφορμή τις ανακοινώσεις προοδευτικών “επαναστατικών” κομμάτων και ατόμων για την κράτηση ενός 14χρονου μαθητή στην ασφάλεια εν έτει 2020 μ.χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου